Gisteren had ik aanvankelijk weer een valse start, er hing letterlijk en figuurlijk weer een zware grijze lucht in en om me heen. Dat kwam voornamelijk omdat ik woensdag Tom aan de lijn heb gehad. Het ging hem niet helemaal lekker, zat niet lekker in zijn vel en was verkouden. Hij worstelt volgens mij met hetzelfde als ik, het besef dat het min of meer definitief is. Daarbij kwam nog dat mijn auto niet wilde starten, de accu was weer leeg. Gelukkig had ik hem boven op de heuvel voor het complex gezet waar ik woon, dus ik kom hem gewoon van de heuvel af laten rollen om te starten. Het is voor nu natuurlijk een aardige oplossing maar niet voor de lange termijn. Vandaag ga ik daarom in Tias samen met Barbara kijken voor een nieuwe accu, zij heeft nieuwe ruitenwisserbladen nodig voor haar auto dus dan vangen we twee vliegen in een klap. Ik loop er trouwens over te denken om mijn auto te verkopen en er een kleinere voor in de plaats te nemen. Eerstens heb ik zo?n grote bak helemaal niet nodig, volgens mij is het formaat van deze nog een gevolg van mijn Engelse fase, daarnaast is hij gewoon duur in meerdere opzichten. Het was mijn wens om eens een jeep te hebben, die is nu vervuld dus kan hij wat mij betreft de deur weer uit. Ik zit overduidelijk nu in mijn Duitse fase en dat bevalt me stukken beter. Ik heb via Barbara al een heleboel mensen leren kennen en ook op de escuela heb ik nader kennis gemaakt met een paar mensen. Caroline en Boris zijn allebei ook weer Duits, (nog?) geen stel en allebei al een paar jaar woonachtig op het eiland. Zij werkt als schoonheidspecialiste in een van de hotels, hij is timmerman en maakt exclusieve meubels op bestelling voor rijke klanten. Het klikt vooral met Boris. we hebben afgesproken om volgende week, dan hebben we namelijk een week vakantie van school, ergens een bak koffie of een pilsje te gaan drinken. Mijn netwerk breidt zich gestaag uit. Sinds gisteren heb ik trouwens thuis af en toe verbinding met internet. Er zit blijkbaar dicht bij me in de buurt een onbeveiligd draadloos netwerk. Hetzelfde overkwam me toen ik de afgelopen weken bij mijn moeder was, ik had daar de keuze uit drie. Hoewel ik dus nog steeds aangewezen ben op een internetcafe omdat mijn eigen telefoon en internetaansluiting nog steeds geen feit zijn, komt het wel steeds dichterbij. Ik heb afgelopen maandag weer maar eens gebeld met Telefonica, volgende week weet ik meer. Het gaat dus allemaal errug traag maar er zit in ieder geval beweging in. Weliswaar in een licht stijgende lijn, maar alla, er komt ongetwijfeld een moment (het juiste) dat ook dit zich heeft opgelost.