Barbara en ik zijn heel open tegen elkaar en omdat we allebei een flink bewogen leven achter ons hebben, hebben we elkaar dus erg veel te vertellen. Doordat we het ook over de pijnlijke dingen kunnen hebben komt er af en toe oud zeer naar boven wat ver weg is gestopt omdat het destijds heel erg veel pijn heeft gedaan waardoor je er niet zo makkelijk over praat. Gisteren was dat bij mij het geval, het haalde oude wonden uiteraard weer open maar ik heb het idee dat het goed en ook nodig was. Het kan nu definitief in het grote archief. Wat Antonio betreft is er ook eigenlijk alleen maar positiefs te melden, hij is aan het veranderen. Ik merk het aan verschillende dingen, hij neemt initiatieven, is opener, duidelijker, spontaner en vooral ook vrolijker. Zelf zegt hij het ook te merken dat er van binnen dingen gaande zijn. Ik heb het idee dat de verschillende Antonios van lieverlee een Antonio aan het worden zijn. De puur rationele Antonio, de computer, heb ik in ieder geval tot nu toe nog niet aan de lijn gehad, ik heb hem ook gezegd dat ik die niet meer wens te spreken. Net zoals mijn twijfels over mijn verhuizing sinds mijn laatste vakantie in Nederland weg zijn, zijn ook mijn twijfels wat Antonio betreft helemaal verdwenen. Ik weet dat ik hem ondanks al zijn eigenaardigheden wil. Het gaat zelfs zo ver dat ik hem verteld heb met hem te willen trouwen, iets waarvan ik altijd gezegd heb het nooit meer te zullen doen en zeker niet met een man. Samenwonen met hem evenwel wil ik beslist niet en dat weet hij ook. Dat zou, net zoals het voor roken geldt, dodelijk kunnen zijn voor een van ons. Hij was erg blij met mijn aanzoek en vindt, net als ik, trouwen en samenwonen heel verschillende dingen die helemaal los van elkaar staan. Nou is het wat al te voorbarig om gelijk al agendas te trekken, want de eigenlijke bruiloft laat beslist nog even op zich wachten. Antonio zit namelijk nog wel met twijfels en dat begrijp ik maar het maakt me in feite niet uit. Op het ogenblik is alles mogelijk tussen ons dus waarom zou ik dan haast hebben. Antonio wil in Nederland trouwen, ik heb hem gezegd dat de plaats me niet uitmaakt, Antartica mag van mij ook, als het maar in de lente is. Waar het uiteindelijk allemaal op uit zal draaien kom ik vanzelf achter.