Sinds zondag is er weer rust in de tent wat Antonio en mij betreft, alles is voor dit moment duidelijk en ook goed zo. Het is waarschijnlijk nog niet het einde van de soap maar wij hebben in ieder geval voorlopig een extra herfststop ingelast, de zomerstop was duidelijk niet voldoende, het kan zelfs zijn dat we nog meer seizoenen stil liggen, time will tell. Bovendien zou het wel in het geheel passen en me goed uitkomen. Ik wil me namelijk na mijn terugkomst gaan concentreren op mijn Spaans en het vinden van werk. Daarnaast is, zoals het er nu naar uitziet, wat mezelf betreft de volgende soap in de maak maar daar kom ik later nog op terug. Het scenario en de onderhandelingen over de contracten met de hoofdrolspelers zijn namelijk nog niet helemaal afgerond. Wat Daisy en Raymond betreft zijn er tot nu toe ook geen schokkende dingen te melden maar dat zou op de valreep nog wel kunnen komen want er broeit het een en ander. Tijdens een paar karaokeoptredens is namelijk haar zangtalent en grote stembereik terecht door de Engelsen ontdekt. Wie weet zit er dus nog een contract in, vanavond hebben ze in ieder geval al een etentje. Je weet maar nooit wat daar nog uit gaat komen. Het zou ook kunnen dat er Afrikaanse of andere zaadcellen bij Daisy naar binnen zijn gewaaid of gespoeld en dat ze bij thuiskomst zwanger blijkt te zijn van een klein alloch-toontje (!). Er hangen dus nog van allerlei soaps en ontwikkelingen in de lucht. Ik hou u hoe dan ook op de hoogte als er een voet op vaste bodem zou zetten. Wat mijn eigen situatie en gevoel betreft kan ik melden dat ik gisteren, toen ik alles na de afgelopen roerige week weer eens even op een rijtje zette, opnieuw terdege besefte dat ik een lucky basterd ben in alle opzichten. Het geluksgevoel en mijn rust zijn weer helemaal terug en stabieler dan ooit. Het kan dus voorlopig weer niet kapot en ik vertrek daardoor donderdag op een goeie manier en met de beste instelling voor een paar weken naar Nederland. Ik heb er ontzettende zin an.