Buikpijn, spierpijn, elastieken benen, wallen onder mijn ogen enz enz. Kortom ik voel me klote, ik voel me vooral verscheurd doordat mijn gevoel en verstand twee verschillende kanten op gaan. Mijn gevoel zegt me in Nederland te willen blijven, maar mijn verstand maakt me heel erg duidelijk dat dit gewoon geen optie is. Ik hoor hier niet meer. Zou ik blijven dan wordt ik ongelukkig, ziek of wat dan ook en daar schiet niemand natuurlijk iets mee op. Het is goed zo, het is ondertussen uit alles gebleken dat dit het beste is voor iedereen want er is rust op alle fronten. Vandaag wordt het dus de definitieve loslaatdag en waarschijnlijk nog pijnlijker omdat ik voorlopig nog geen plannen heb voor een volgende vakantie in Nederland. Het is nu eerst tijd om op Lanza echt wortel te schieten.