Zaterdagavond had ik voor mezelf het idee dat de emoties wat Ailsa betreft bij mezelf voldoende gezakt waren en heb haar daarom gebeld om te vragen of dat bij haar ook zo was en of een gesprek mogelijk was. Nou............ dat was dus duidelijk niet zo, ze wilde uberhaupt niet meer met me praten en me ook niet meer zien, een bak modder volgde. Ze nam het me vooral kwalijk dat ik opzettelijk en op een groffe manier de vakantie van haar familie verpest heb en dat ze nu "part of the next soap" op mijn weblog was geworden. Ze kwakte na deze mededelingen de hoorn op de haak. De wereld was weer maar eens op zijn kop gezet. Een uurtje later belde ze echter zelf terug want er was blijkbaar een lichtje gaan branden. Ik heb namelijk hun website, die ze overigens van mij kado hebben gekregen, gebouwd en beheer die ook. Ze waren er dus achtergekomen dat ze de deur wat te vroeg dicht hadden gegooid omdat ze me nog nodig hebben. Over opportunisme gesproken. Er volgde een erg doorzichtige aanpak met natuurlijk heel veel stroop smeren om te proberen recht te breien wat krom is. Haar eindconclusie was: "We are different". Ik ben daar maar in meegegaan maar denk niet dat we zo different zijn, het grote verschil zit hem volgens mij in onze situaties en misschien het verschil in Engels en Europees denken. Ik ben vrij en onafhankelijk en zij zit in een volkomen afhankelijke positie die niet bij haar past. Dubbel triest dus in feite, want ze ziet ook niet in dat ze deze soap zelf in het leven heeft geroepen en met doorzichtige onoprechte emails met dubbel bodem de boel alleen nog maar meer vertroebeld. Wat haar familie betreft kan ik er natuurlijk niks aan doen dat ze zich dit persoonlijk aantrekken en daarmee zelf hun vakantie verpesten. Bovendien ben ik vrij mijn belevenissen en gevoelens in mijn als dagboek bedoelde weblog neer te pennen en zou het haar niet moeten uitmaken wat ik hier schrijf als ze vindt dat ze in haar gelijk staat. Voor mezelf is deze uitkomst eigenlijk geen verrassing. Dit zat er al langer aan te komen en het past eigenlijk gewoon in de opgaande verhaallijn, ik heb daar in de afgelopen maanden veel meer kromme dingen gezien, beleefd en gehoord, en voel het dan ook vooral als een opluchting. Zondagochtend ben ik er nog langs gegaan om de spullen van de website af te geven en mijn fiets en reservehuissleutel op te halen, het afscheid ging op een rustige en nette manier en ik heb ze voor alles bedankt. Ten afscheid zei Ailsa toen John niet in de buurt was: "I'll miss you". Triest en in heel veel opzichten veelzeggend. Ik heb namelijk het idee dat dit niet haar eigen keus is, John heeft me de afgelopen tijd met indirecte vervelende opmerkingen duidelijk gemaakt dat ik, hoe krom ook, een bedreiging voor hem vormde. Misschien was dit incident de perfecte stok en had ze haar instructies? Don't know. Ik heb in ieder geval geen zin in een slangenkuil van onuitgesproken gevoelens, dubbele bodems, verborgen agendas, gekonkel, onoprecht toneelspel en meer van dat soort zaken. Het is jammer, effe slikken maar onomkeerbaar vrees ik. Het gigolo incident kwam dus eigenlijk zoals alles op het goeie moment, alles heeft weer zijn goeie plaats. We kunnen vriendelijk tegen elkaar zijn en that's it for now. Het zij zo!