Het afgelopen weekend was er weer een van afscheid nemen. Zaterdagochtend heb ik Barbara en Perro, haar hond, naar het vliegveld gebracht, zij zijn weer voor een maand of zo terug naar Duitsland. We hebben een heel erg leuke tijd gehad en ik miste hen dan ook 's middags aan het strand. Ik merk trouwens wel dat ik het afscheid nemen beter onder de knie krijg. Ook dat is dus toch blijkbaar een kwestie van regelmatig doen. Tom begint vandaag aan zijn nieuwe opleiding, om twaalf uur is de aftrap. Toen ik hem gisteren aan de telefoon had stond alles al klaar. Echt zin had hij er niet in maar dat is ook wel begrijpelijk, er komt een hoop nieuws op hem af en dat zorgt uiteraard voor plankenkoorts. Maar dat komt allemaal dik voor elkaar, die staat zijn mannetje wel. Donderdag heeft hij trouwens zijn echte vuurdoop, dan heeft hij lessen van negen 's morgens tot zeven 's avonds. Blijkbaar is dat maar eenmalig en dat lijkt me alleen maar goed. Na zo veel uren neem je volgens mij niks meer op. Wat Antonio betreft is er nog niks veranderd, hij heeft nog steeds geen uitsluitsel over zijn werk en zit dus nog steeds in spanning. Dat merk je ook als je hem spreekt, hij wordt steeds stiller en klinkt steeds matter. Begrijpelijk en ik laat hem daarom maar zo veel mogelijk met rust en ook dat begin ik duidelijk te leren. Die komt, zoals al door Casa werd gemeld, wel weer los (nou ja, los) als er duidelijkheid is. Hopelijk deze week.