Tom had afgelopen maandag zijn eerste dag in Nijmegen, het was hem meegevallen. Het is natuurlijk vooral aftasten want alles is nieuw, het reizen, een totaal andere omgeving en medestudenten die uit alle delen van het land komen. Het hoort er allemaal bij, maar ik ben er van overtuigd dat hij ook hier weer zijn draai, plek en maatjes zal vinden. Nadat dinsdagmorgen de gigolo soap was afgesloten met een laatste mail van mijn kant, kon ik de draad van mijn drukke leven hier weer oppakken. Eerst om mijn cortado largo bij O'Orreo en daarna lekker relaxen op het strand en de boel van me afspoelen in het heerlijke oceaanwater. Je kunt trouwens al wel merken dat de grootste zomerdrukte achter de rug is, je ziet minder families met kinderen. De toeristen van nu zijn vooral jonge stellen en de wat ouderen waarvan de kinderen al de deur uit zijn of niet meer met pa en ma meegaan. Het weer is nog steeds het echte Lanza-weer, een strakblauwe hemel met volop zon en een lekker fris briesje. Gistermiddag rond vijven kwam ook het verlossende telefoontje uit Cordoba. Antonio heeft weer werk op het eiland en komt vanmorgen om acht uur vanuit Sevilla aan. Ik haal hem af en ben uiteraard benieuwd hoe het weerzien zal zijn en of zal blijken dat we inderdaad dichter naar elkaar gegroeid zijn in de afgelopen maanden. Ik hou het maar op Doris Day: Lo que sea,sera.