Vrijdagmorgen een sms van Tom: "Alles ok, ik bel je vanmiddag tussen twee en drie als ik in de trein zit." Om kwart voor drie hield ik het niet meer en heb ik hem zelf gebeld, hij was net zijn koffer uit de bagagekluis aan het halen op het station, ze hadden met de groep afscheid genomen in de stad en miste net zijn trein. Na de eerste tegenvallende anderhalve dag is het geweldig geweest, kroegentochten tot vijf uur 's morgens en dat soort zaken. Geweldig! Hij heeft het dus reuze naar zijn zin gehad na de ietwat valse start. Zo leuk dat hij nu op kamers wil en nu ook inziet dat hij door het op en neer reizen veel zal missen en min of meer tussen de wal en het schip zal vallen, thuis en in Nijmegen. Over het thuis verkopen van deze boodschap heb ik natuurlijk weer mijn twijfels, ik denk dat dit een stevige dobber voor hem gaat worden, maar wie weet, alles loopt daar de laatste tijd tenslotte gelukkig anders dan ik denk en hij is bovendien net als ik: wat hij in zijn kop heeft, heeft hij niet in zijn k..t. We zullen zien, ik ben hier in ieder geval al dolgelukkig mee, voorlopig kan het weer niet meer stuk.