Hoe langer ik hier ben en hoe beter ik daardoor sommigen van hen leer kennen, hoe meer ik er van overtuigd raak dat Engelsen door de band genomen toch een speciaal ras zijn, dat ze door het feit dat ze op een eiland opgegroeid zijn, zich op een andere manier ontwikkelt hebben dan de Europeanen van het vasteland. Mijn ervaringen maken me in ieder geval steeds duidelijker dat er heel veel toneel gespeeld wordt, overvriendelijk in je gezicht maar ondertussen veel achterklap, jaloezie, arrogantie en oogkleppen. Achter het beleefde en vriendelijke uiterlijk ontdek ik steeds vaker dubbele bodems, oportunisme en vooral onzekerheid en angst. Niks mis mee natuurlijk, ieder vogeltje zingt tenslotte zoals hij gebekt is, het belangrijkste voor mij is dat ik het zie gebeuren, afstand neem en er om kan glimlachen. Voor de rest mag iedereen het zichzelf tenslotte zo makkelijk en moeilijk maken als hij zelf wil. Bovendien is het natuurlijk geen monopolie van de Engelsen, ze hebben tenslotte ook de Amerikanen besmet en via het Gemene Best misschien wel een heel groot deel van de wereld. We hebben het uiteindelijk allemaal min of meer in ons, misschien hebben de Engelsen het alleen uitgevonden, verfijnd en zijn daardoor de specialisten.