Vandaag het verslag van de nabeschouwing, eigenlijk is het gewoon weer hetzelfde verhaal als van zondag en de passende slotakte van de komedie. We praten met elkaar maar volgens mij over heel verschillende dingen. Het zal wel zijn als het boek, hij op Mars en ik op Venus of net andersom, net wat je wilt. Voorlopig hou ik het maar op het positieve wat ik er nu uit kan halen: voor mijn Spaans was dit een ideale leerschool, hij lult me in ieder geval al niet meer onder tafel. En hij laat me de interessante plekken van Arrecife zien. Heb ik er dat en een per saldo leuke tijd in ieder geval aan overgehouen. Hij stuurde me vantevoren eerst, om de boel al op temperatuur te brengen volgens mij, weer twee hele lange en ingewikkelde emails, ik heb ze een keer doorgelezen en had zoiets van: ja hoor het zal best, maar ik heb geen zin meer om me daar in te gaan verdiepen of te reageren. Dat weet hij. Mijn gevoel is nog steeds goed, ik ben rustig, gelukkig en tevreden, behalve als ik hem zie. Vandaag ook weer, zeker op het moment toen hij op mijn eerste vraag ontzettend dom en precies verkeerd reageerde. Hij had me even, een seconde of twintig, helemaal boven op de kast en dat heeft hij geweten ook. Op zulke momenten en net als afgelopen zondag haat ik hem en dat weet hij ook. Meteen daarna begint hij er doodnuchter over wanneer we gaan trouwen......... nou ja, van zo iemand krijg je toch een rolberoerte en die kreeg ik dan ook spontaan, midden in de stad. Na die eerste bombardementen hebben we trouwens nog een heel leuke middag gehad in Arrecife, wat gewinkeld, een gallerie en een kerk bezocht en ik heb een CD gekocht van Los Sabandenos. Een mannenkoor met typische Canarische muziek, erg mooi.

Over wat er nu nog komt heb ik geen enkel idee en wil me daar ook helemaal niet in verdiepen, ik zie wel. Volgens hem is dit gekibbel typisch iets voor een "pasgetrouwd stel". Het zal best en het lijkt er inderdaad ook wel op, toen hij dat zei lag ik trouwens ook weer dubbel, maar ik heb toch een heel andere kijk op partners. Voor mij zit dit ergens tussen vrienden en vijanden in, y nada mas. Ik zal blij zijn als hij opgerot is naar zijn aanbeden Cordoba, heb ik tenminste rust. Misschien was dit zelfs wel zijn opzet. Ik heb hem ook gezegd dat hij zijn planten, waar ik in zijn vakantie voor zou zorgen, maar in zijn r**t moet stoppen. Mijn Spaans gaat echt met sprongen vooruit. PS: Ik zie jullie al glimlachen.