Na het gesprek van gisteren met Antonio is het me helemaal duidelijk dat iets opbouwends er voorlopig of misschien wel helemaal nooit inzit, de puzzel is wat mij betreft nu kompleet. Ik ga er een punt achterzetten. Hij is gewoon te individualistisch voor een relatie, in ieder geval voor mij. Ik hou van hem maar zie geen perspectief meer. Dat en het feit dat ik niet wil dat het ten koste van mezelf gaat, waren mijn grenzen. Het is ook duidelijk de goeie beslissing, het heeft me inplaats van onrustig, rustiger gemaakt. Ik heb afgelopen nacht heerlijk geslapen, het beste bewijs dat het goed is. Ik hou het maar op vriendschap, nu kan dat nog.

Tom gaat aanstaande week voor het eerst een paar dagen alleen op stap. Hij gaat naar Groningen naar een van de Stayokay hostels. Toppie en dat vind ik eigenlijk al veel voornamer.