Misschien dat er wat meer rek komt in het Telefonica verhaal. Een van de bewoners van het complex heeft een aktie op touw gezet om gezamenlijk iets te ondernemen. Kwaad kan het in ieder geval nooit. Hoe meer druk hoe beter volgens mij in dit geval. Ook kreeg ik bericht van de eigenaresse dat ik de sleutels van de brievenbus en de hoofdpoort af kan gaan halen bij haar advokaat in Arrecife. Het zwembad is ook sinds een paar weken gevuld maar je mag er alleen nog niet in zwemmen, waarom is eigenlijk niemand duidelijk. Mij maakt het eigenlijk ook niet uit, ik ben niet zo'n zwembad type. Van lieverlee wordt het plaatje hier compleet. Ik heb donderdag ook mijn buren aan de linkerkant ontmoet. Een echtpaar, Conchi en Vidal, uit Bilbao, zij hebben het appartement gekocht als vakantiehuis voor de familie. Nou hebben ze blijkbaar geen echte grote Spaanse familie gelukkig, dus niks mis mee. Zij komen zelf de hele maand juli en hun zoon met vrouw en kind de maand augustus. Beter kan ik het niet treffen, want ook bij mijn andere Engelse buren is het een soortgelijk verhaal. Heerlijk, want dat houdt in dat geen van beiden aan vakantiegangers verhuurt wordt. Met Tom en zijn eindexamen gaat het uitstekend, hij heeft er nu vier van de zeven achter de rug, waarvan vrijdag degene waar hij het meeste tegenop zag, management en organisatie. Het viel hem mee en zijn gevoel erover is goed, lekker!

Bij Antonio op de academie is het op het ogenblik ook een spannende tijd. In Spanje is het namelijk zo dat maar een deel van de leraren een vaste aanstelling heeft en de rest een (school)jaarcontract. Op de kunstacademie van Antonio is dat voor 50% van het lerarenbestand het geval. Dat houdt dus in dat je aan het eind van ieder schooljaar weer maar af moet wachten of je volgend jaar terug mag komen. Bovendien krijgen ze dat pas te horen aan het eind van de zomervakantie. Van de ene kant vind ik zo'n systeem wel goed, het houdt de scherpte er in ieder geval in. Maar aan de andere kant zorgt het natuurlijk voor een heleboel onzekerheid en spanningen. Of dat zo bevorderlijk is voor de rust, kwaliteit en motivatie vraag ik me af. Bovendien denk ik dat het ook niet goed is voor de onderlinge verstandhoudingen. Een erg spannende tijd dus voor Toon, ik leef met hem mee.