Deze keer heeft een reactie van Daisy me weer aan het denken gezet, ze schreef: �Ik vind het altijd mooi om te lezen hoe intens en bewust jij leeft en het dan ook nog vanuit het hart doet!� Voor alle duidelijkheid is het misschien niet verkeerd dat ik uitleg waar die drive in me vandaan komt. Een flink aantal jaren geleden heb ik namelijk aan den lijve ondervonden hoe relatief je leven is, dat het plotseling allemaal voorbij kan zijn en dus zaak om er iedere dag alles uit te halen wat er in zit. Op mijn vijfendertigste kreeg ik namelijk, achteraf bezien, een van de betere kados van mijn leven, een hartinfarct en een hartstilstand. Daardoor zijn er heel veel knoppen in mijn hoofd omgegaan en ben ik een heel ander mens geworden. Op slag was me duidelijk wat er echt belangrijk is, wat er echt toe doet en vanaf die tijd kon ik ook niet anders dan daarnaar gaan leven. Vooral in de begintijd erg moeizaam en verwarrend omdat ik natuurlijk vastzat in een bepaald leef- en denkpatroon. Daarnaast kwam ik in mijn omgeving, misschien in eerste instantie begrijpelijk, veel weerstand en onbegrip tegen, ik werd van lieverlee, eigenlijk steeds meer in sneltreinvaart, een andere Henk. Ik zat ook weer vooral achteraf bezien in een totaal verkeerde niet bij mij passende omgeving en leven.

Doordat ik met mijn neus op de feiten werd gedrukt werd het me ook duidelijk dat alle dagen na mijn hartincident eigenlijk snipperdagen waren, extra dagen die ik om een of andere reden kado krijg en waar ik voor mijn gevoel ten volle gebruik van moet maken. En dat doe ik dus sindsdien van lieverlee steeds meer, vooral de laatste jaren in sneltreinvaart. Ik heb het idee dat ik nu op een punt ben dat ik gas terug mag nemen en vooral relaxed mag genieten van alle moois wat er op mijn pad komt en das niet gering. Laat maar komen dus! I�m a lucky basterd!