Gisteren weer een dag met van alles en nog wat. Toen ik 's morgens mijn post op het postkantoor ging halen, we hebben dus nog steeds geen brievenbussen, zat er een bandje bij van Tom met daarbij een heel lieve briefje. Veel slikken en janken natuurlijk. La mar komme! Alles op het goeie moment. Op het bandje een uitzending van Tomnium, zijn eigen programma, met daarin onder andere zijn interview met Rob Kamphues. En hele goeie muziek van o.a. Nina Simone, Boudewijn de Groot, Canned Heat, Cuby and the Blizzards etc. Weer slikken en janken, wat een kanjer. Verder was het gisteren ook de dag dat ik op de Escuela official de idiomas kon gaan bekijken of ik ingeloot ben voor de Spaanse cursus. Helaas waren er problemen met de automatisering en dus nog geen lijsten, maandag de volgende kans. Daarna heb ik John en Ailsa naar het vliegveld gebracht en had toen hun paradijsje voor mezelf, heerlijk. Precies op het juiste moment het goeie kadootje om alle veranderingen van de afgelopen tijd te laten bezinken. Het klopt dus weer. Van de kant van Antonio is het vooral erg rustig. Er is contact en goei contact, maar beperkt, we hebben elkaar blijkbaar precies de goeie spiegel voorgehouden. Hij is druk denkende, de grijze cellen zijn definitief wakker hoop ik. Of dat zo is wordt me vanzelf duidelijk, ondertussen kunnen de mijne afkoelen.

Het is dus vooral erg rustig en dat mag van mij nog wel even zo blijven. Ik wil als het even kan nu definitief terug schakelen naar een stabiele versnelling, liefst cruise control, en niet zoals de afgelopen lange tijd voortdurend van zijn een naar zijn vijf en terug. Ik ben benieuwd of me dat lukt, wat zeg ik, dat lukt me gewoon. Lo que sea, sera. Gisteravond thuis heb ik daarom Pilgrim van Eric Clapton weer maar eens tevoorschijn gehaald, de perfecte muziek bij zo'n dag. Vooral de nummers: River of tears, One chance en Born in time. Weer veel slikken en janken dus, hebben we dat ook weer maar gehad. Heerlijk, de druk is weer van de ketel en die tennisbal in mijn buik weg.