Antonio en ik zijn trouwens sinds het afgelopen weekend nu wel allebei over het eerder genoemde break-even point heen, maar zijn nog wel steeds aan het pingpongen of misschien beter gezegd aan het ganzenborden.. Het is duidelijk en nu in ieder geval van twee kanten uitgesproken dat we perspectief zien en zijn begonnen onze territoriums af te bakenen. We lijken wel honden maar dan anders, vooral minder vochtig, anders zou het vulgair worden. Het is sinds zondag allemaal wat subtieler geworden. Ik heb het spelletje gelukkig nog steeds door en zie het aan, maar weet niet of dat bij Antonio ook het geval is. Hij zit nu volgens mij ergens tussen de ontkenningsfase en acceptatie. Dat wil zeggen dat hij me op allerlei manieren probeert duidelijk te maken dat hij makkelijk zonder me kan, wat natuurlijk een feit is. Aan de andere kant komt hij al wel met allerlei toekomstplannen aanzetten, vermakelijk!
Het is trouwens wel een hele toer hoor om het koppie goed bij het spel te houden en niet in de valkuilen of waterputten te donderen. Gelukkig heb ik wat dat betreft tijd zat en maken zo nu en wat slapeloze uren niks uit. Ik tank de ander dag weer wel bij. Ik ben er trouwens van overtuigd dat Antonio veel zou kunnen leren van Tom die, ondanks dat hij vijfentwintig jaar jonger is, veel volwassener is. Misschien zou een vaste bezoekregeling toch niet zo gek zijn, ondanks dat ik zoiets niet vind passen bij een volwassen vent.
Maar misschien is het Spaanse mannen wel eigen dat ze hun partner als opvoeder, psycholoog en minnaar beschouwen, en/of misschien trok ik het zelf ook wel deels naar me toe. Misschien blijven Spaanse mannen wel langer kind door hun matriarchale mama�s, die in veel gevallen het denkwerk voor de hele familie doen. Het laatste, minnaar, vind ik prima, maar de rest is niet aan mij, dat mag hij zelf opknappen. Ik ga niet de mama spelen, maar geef hem af en toe subtiele maar stevige speldenprikken en dat helpt tot nu toe. Ondertussen geniet ik van mijn vrijheid en alle moois wat Lanza te bieden heeft. Het komt allemaal choed!