Na de drie maanden en de afgelopen tien dagen is het me wel duidelijk dat ik het hier gehad heb. Het wordt tijd voor mijn eigen stekkie en prive soap. Ik merkte dat ook al aan het eind van de drie maanden en dat gevoel is nu weer terug, ik ben voortdurend mensen en dan ook nog dezelfde mensen om me heen niet meer gewend. Ik loop daar ook nu weer tegenaan, ik prik door de acts en ga me na verloop van tijd helaas ergeren aan mensen die niet zichzelf zijn of misschien juist wel zichzelf zijn maar een ander levensinstelling hebben als ik. Het zal er vast ook wel mee te maken hebben dat ik op het ogenblik gevoeliger ben door alle nog in mijn lijf borrelende emoties als gevolg van alle veranderingen. Vervelend natuurlijk en vooral als die ergernis je reacties dreigt te gaan beinvloeden, ik kan nu eenmaal mijn mond slecht houen en ben een open boek over hoe ik over dingen denk, mijn gezicht en vooral mijn ogen spreken boekdelen. Soms is het toch beter te zwijgen en een pokerface op te zetten, maar die techniek heb ik nog steeds niet onder alle omstandigheden goed onder de knie. Zo ook nu, de eigenaresse is een schat van een mens maar een echte pleaser met regelmatig een verborgen agenda. Dat pleasen hoort natuurlijk deels ook bij haar taak, maar ze gaat daar soms erg ver in en trapt daarbij regelmatig, waarschijnlijk onbewust, op iemands ziel. Ze hangt bijvoorbeeld nu de popi jopi uit bij vrienden van andere gasten omdat ze denkt via hen een ingang te hebben gevonden naar de (Engelse) incrowd op het eiland en zet daar dan heel veel voor opzij. Naar die ingang was ze al langer op zoek, ik merkte dat ook al tijdens onze eerste Spaanse les, omdat ze denkt via die weg meer boekingen te krijgen. Volkomen waar waarschijnlijk en misschien terecht, maar ik erger me aan de bochten waarin ze zich wringt ten koste van zichzelf, anderen en haar geloofwaardigheid. Lopen dus maar weer.

Waarschijnlijk maak ik met al mijn verhalen niet echt reklame voor hun complex, maar dat is niet terecht en zeker niet mijn bedoeling. Voor enkele weken, een vakantie dus, is het hier prima toeven, dat heb ik zelf tenslotte ook ervaren. Langer is waarschijnlijk ook op andere plaatsen waar je zo dicht op elkaar leeft, weer een heel ander verhaal. Het is me inmiddels ook wel overduidelijk dat een appartementencomplex niks voor mij zou zijn. Ik kan niet lachen en aardig zijn op bestelling.