Sinds gisteren is het weer volkomen omgeslagen, het is zwaarbewolkt en het waait vooral erg hard met als gevolg een prachtige maar wilde oceaan met hoge golven. Ideaal voor windsurfers en die waren er dan ook volop op de stranden. Buiten het machtige uitzicht was het er niet echt aangenaam toeven, je werd letterlijk gezandstraald. Ondanks de minder ideale omstandigheden ben ik er natuurlijk wel heen gegaan, ik had immers mijn laatste afspraak voordat ik vertrek met Antonio. Het was heerlijk om elkaar na vier weken weer terug te zien, de moeite van het wachten beslist waard. Wij hebben eerst de zandstormen getrotseerd en onze vaste wandeling gemaakt om bij te kletsen. We hebben een vast punt waar we naar toe lopen: �la sculptura naranja�, een oranje kunstwerk halverwege de boulevard wat we allebei wel een mooi symbool vinden vanwege de vormgeving (een gestileerde hand) en natuurlijk de kleur. Na afloop zat letterlijk alles wat je maar kunt bedenken vol met zand, kleren, rugzak, ogen, oren, neus enz enz. Toen we daarna in het appartement van Antonio waren hebben na een broodnodige douche, erg genoten van de rust na al dat natuurgeweld, goeie muziek en vooral van elkaars gezelschap. We hebben volgens mij allebei onze tank helemaal volgegooid met de wetenschap dat we hier tenslotte weer vier weken op moeten teren en omdat we allebei een bewogen tijd in het vooruitzicht hebben. Ik vond het in ieder geval subliem. Bij thuiskomst wachtte me nog een verrassing. Alle lichten in het huis van John en Ailsa waren aan en bij navraag bleek Jean daar in haar eentje te zitten. Ze had die middag gehoord dat haar moeder was overleden en zat daar, volgens haar woorden en met nog steeds die glimlach, al die tijd ( het was inmiddels een huur of negen) te wachten op mijn thuiskomst. Haar man had ze naar hun appartement gestuurd, ze wilde alleen zijn. Ik vond het wel iets theatraals hebben, eerstal met die glimlach en met de hele entourage waarin ze zich had geinstalleerd, het had wel iets Elizabeth Taylor-achtigs. Zeker nadat ze me vertelde dat ze niet naar Engeland gaat voor de begrafenis, ze had volgens eigen zeggen haar plicht al meer dan gedaan.

Kortom een volle, gevarieerde en bijzonder dag in heel veel opzichten. Ik heb vooral erg genoten en geniet nu, na een roezige lange nacht, eigenlijk nog voornamelijk na!