Voortbordurend op gisteren, wat aanvankelijk helemaal niet mijn bedoeling was, het vervolg van wat blijkbaar een cliffhanger was: wat was het geval: John en Ailsa zijn op het ogenblik in Engeland en doen naast de familiebezoeken ook nog inkopen voor het complex. Prima! Gisterochtend had Jean Ailsa aan de telefoon gehad over de laatste ontwikkelingen in de UK. De woorden van Jean: �John en Ailsa zijn bij Ikea langs geweest en hebben een lijstje gemaakt met spullen die ze willen. Dan kun jij ze in Nederland gaan kopen en samen met jouw inboedel in de container naar hier laten verschepen.� Ik was even helemaal sprakeloos en overdonderd en terecht natuurlijk. Niks geen overleg geweest van te voren, nooit zelfs over gepraat, niks, nada, noppes. Nou ben ik niet te beroerd om wat dan ook voor iemand anders te doen maar wel als dat op een normale manier gevraagd wordt en volgens de normale route, rechtstreeks aan mij. Omdat ik weet dat ik op zo�n moment beter niet gelijk kan reageren heb ik me dus omgedraaid en ben naar het strand gegaan om te proberen de boel wat objectiever te bekijken. Dat lukte me dus niet echt, ik zat me alleen maar nog meer op te ruien en ik had in gedachten al een mail klaargestoomd om meteen naar Engeland te sturen. Toen ik thuiskwam zaten Jean en Walter op het terras en die zagen wel aan me dat er onweer dreigde. Ik de boel uitgelegd en aangegeven wat ik er mee wilde gaan doen. Jean had meteen een heel ander verhaal en nam Ailsa in bescherming, ik had het verkeerd begrepen zo was het niet gezegd, dat zal wel met het Engels te maken hebben, bovendien was mijn reactie over the top en ik kon beter voor de lieve vrede maar niet reageren. Het taalsexcuus is natuurlijk gelul, ik weet verdomd goed wat er gezegd is en hoe, en ben heel erg goed thuis in het Engels, ik droom er ondertussen soms zelfs al in. Daarnaast heeft dit soort praktijken niks met overgevoeligheid te maken, zo ga je gewoon niet met mensen om. En als ik tegen een argument absoluut niet meer tegen kan is het wel : voor de lieve vrede. De vreselijkste stoplap die er bestaat.

Ik heet dan wel Henk maar ben beslist gekke Henkie niet, zo wil ik niet dat er met mij omgegaan wordt. Bovendien is het allemaal al weer lang en breed voor me geregeld want de hele regeling zou zowiezo al absoluut onmogelijk zijn, ik heb mijn tijd als ik in Nederland ben hard nodig om mijn eigen spullen uit te zoeken, de 25ste en de 26ste januari wordt volgens de huidige plannen namelijk mijn container geladen. Het gaat dus toch zoals het moet gaan, wel aanstaande week dus even in gesprek met Ailsa om te horen hoe de vork nou echt in de steel zat, ik kan me namelijk niet voorstellen dat dit van hen afkomt.