Het wilde weer van zondag is al wel iets gekalmeerd maar het is vooral aan de kust nog aardig heftig. Bovendien is er nu een calima bijgekomen, de storm brengt vooral erg veel zand mee wat is opgewaaid door een zandstorm in de Sahara. Het lijkt op het ogenblik mistig hier, maar dat is geen mist van vocht maar dus vooral stof. Alles is bedekt met een terrakleurige laag en op het vliegveld zag ik zelfs mensen lopen met een mondkap voor. Je merkt het zelf vooral aan voortdurend vuile neuzen en veel meer niezen

Gisteren zijn ook mijn voorbereidingen begonnen voor mijn terugreis. Omdat ik gisteren toch al naar het vliegveld moest om Ailsa en John op te halen, ben ik gelijk langs de Iberia-balie gelopen om mijn terugvlucht te bevestigen. Ook heb ik mijn koffers al tevoorschijn gehaald zodat ik de boel kan gaan sorteren. Een koffer voor wat hier blijft, de meeste van mijn kleren want aan zomerkleding zal ik nu wel niet veel hebben in Nederland en de tweede voor wat wel voorlopig mee terug gaat. De soap Jean gaat ondertussen gewoon vrolijk verder, ze kwam me 's ochtends vroeg, natuurlijk weer met de bekende glimlach, al melden dat ze haar instucties wat betreft de begrafenis in Engeland ging doorfaxen en had duidelijk haar man Walter ook al opdracht gegeven de gevolgen van de calima weg te poetsen. Niet dat dat wat helpt natuurlijk als het nog volop bezig is maar je moet het voetvolk in haar diva-positie natuurlijk toch bezig houden. Mij werd netjes gevraagd of ik, als ik naar het vliegveld ging, even bij de bakker langs kon gaan. No problem! Voor de rest heb ik gisteren vooral op een grote wolk doorgebracht waar geen storm, calima of zelfs Jean me vanaf kon krijgen.