Het weten was er al veel langer, mede doordat ik het mezelf steeds maar weer voorhield en inprentte. Alleen het gevoel wat daarbij hoorde klopte nog niet, het was nog niet volledig. Die realiteit voel ik nu steeds meer: Ik ben, net als wat Rian pas schreef in een van haar reacties, a very lucky basterd!

Picture it: een heel hechte band met je kind, een warme familie, kanjers van vrienden, geen financiele, mentale, materiele of wat voor zorgen dan ook en daarbij ook nog het feit opgeteld dat ik dat allemaal niet kwijt raak op afstand in zo�n omgeving. Dan ben je toch echt een zondagskind en super bevoorrecht. Dat gevoel en besef overheerst nu, op de vroege ochtend van de derde dag dat ik hier ben en na weer een lange ononderbroken nacht, ik voel me vooral erg tevreden en gelukkig en geniet overdadig van dat gevoel. Dat gevoel wordt nog eens versterkt als ik buiten kijk en zie hoe het eerste zonlicht door de ochtendnevel gebroken wordt. Ik ga nu eerst maar mijn ochtendbaantjes trekken in het zwembad, misschien wordt ik dan wel echt wakker, maar nee dat wakker worden hoeft gelukkig niet want dat was ik al en het is gewoon allemaal een feit.

De internetverbinding is eigenlijk het enige wolkje aan de lucht, die hebben we nog niet werkend gekregen, maar ook daar is men druk mee, dus als je iets wil laten weten, doe het dan telefonisch of reageer hier. De rest komt waarschijnlijk aanstaande donderdag.