De beer is weer los hoor, hij is uit de kooi gebroken waarin hij zichzelf had opgesloten. In mijn mail aan Tom van donderdag had ik eigenlijk de sleutel al gevonden, het was in feite zo simpel en voor de hand liggend en toch keek ik er telkens overheen zoals zo vaak het geval is als je ergens mee zit. Wat is die sleutel dan? Nou heel simpel, het is voor Tom en mezelf gewoon belangrijk dat ik een datum prik of een termijn stel waarbinnen ik weer een keer naar Nederland ga. Dan hebben we iets om naar uit te kijken en dat houdt in ieder geval mijn gemoed rustig, dat van Tom was het al. Gisteren heb ik dus meteen naar Neckermann gebeld voor een ticket, maandag hoor ik hoe het zit. Mijn bedoeling is om vanaf 22 december voor een week te gaan, dan ben ik voor oud en nieuw weer terug, dat vind ik veel minder beladen dan Kerst. Volgens mij hoeft die datum geen probleem te zijn, in die tijd komen er namelijk meer toeristen dan er vertrekken en als ik weer terug ga is het net andersom. Op mijn mail heb ik trouwens een paar onvoorstelbaar goeie, slimme en lieve reacties van Tom gehad, weer maar eens extra bewijs dat het een super kanjer is. Ook dit verhaal maakt me dus weer een hoop duidelijk over mezelf, maar ook over Antonio. Hij heeft namelijk ook hier weer hetzelfde als ik, hij gaat alle schoolvakanties naar het vasteland en nu begrijp en herken ik zijn beweegredenen. De laatste weken zijn er veel meer dingen boven water gekomen waarin onze situaties op elkaar lijken en waardoor we elkaar dus veel beter zijn gaan begrijpen. Mijn inzichten maken een hele hoop dingen zo veel gemakkelijker. Daarnaast is het gewoon zo dat je af en toe de behoefte hebt om van het eiland af te zijn, het is heerlijk overzichtelijk maar ook af en toe benauwend. Soms heb je wat meer bewegingsvrijheid, mogelijkheden en een ander uitzicht nodig. Zodoende vang ik twee vliegen in een klap. Het is dus overal wat, zelfs hier, da's duidelijk en in feite overbodig om te melden.
