23 september 2005

Inmiddels ben ik een weer een week in Nederland en in mijn ogen is het daarom tijd voor weer eens een korte evaluatie. Zoals ik al eerder schreef voel ik me niet meer echt thuis in Nederland. Dat heeft natuurlijk met van alles en nog wat te maken, eerstens het feit dat ik inmiddels op Lanza het een en ander opgebouwd heb en me daar sowieso heel erg goed voel, ik mis vooral de warmte, de vrijheid en de relaxte sfeer. Daarnaast is het feit dat ik in Nederland geen eigen plekkie meer heb uiteraard ook erg belangrijk. Bij mijn moeder is het goed toeven, ik word echt in de watten gelegd, en ook bij de rest van de familie en vrienden ben ik meer dan welkom. Maar het is toch anders als je hier geen eigen stek meer hebt, ik voel me afhankelijker en beperkter en dat past nou eenmaal niet (meer) bij me. Ik besef ook dat ik me die beperkingen deels zelf opleg, het komt vanuit mijn voor een deel nog steeds aanwezige drang om het een ander naar de zin te maken voort. Het is me aan de andere kant meer dan duidelijk geworden dat die drang heel erg op zijn retour is omdat hij me tegenstaat en daardoor gelukkig zelfs zo goed als verdwenen is. Goed voor mezelf zijn, zorgen en alleen voor mezelf denken heeft tegenwoordig de eerste prioriteit. Goed voor een ander kan ik ook nog steeds zijn maar is inmiddels niet meer vanzelfsprekend, ik ben dat nu als men het in mijn ogen verdient en zelf aangeeft daar behoefte aan te hebben. Hoe goed bedoeld ook, adviezen, meedenken en meevoelen worden toch heel erg vaak als bemoeizuchtig en hinderlijk uitgelegd en ervaren en ik kan mezelf daar uit eigen ervaring ook heel veel bij voorstellen. Inmiddels ben ik dus van een erg sociaal figuur een mix geworden van sociaal en anti-sociaal. Ik denk dat ik daarmee voor mezelf een goed evenwicht heb gevonden, het maakt in ieder geval een heleboel verhoudingen duidelijker en gemakkelijker plus voel ik er mezelf heel erg goed bij en daar gaat het tenslotte in de eerste plaats om. Voor mezelf zorgen en denken is uiteindelijk toch de enige en beste weg voor me naar een goed, rustig en harmonieus leven. Iedereen moet als het er op aan komt de klus toch alleen opknappen en dat is ook goed.