Het hakt er toch telkens weer in hoor zo'n twaalf uur onderweg zijn en dan nog 's nachts ook. Maar niettemin is me het me toch weer gelukt om de weg terug naar Roosendaal te vinden en zelfs ook nog zonder al te veel hindernissen. Om zes uur stond mijn moeder me weer voor het station op te wachten en werd het een hartelijk maar van beide kanten duf welkom. Tot nu toe is het vooral een dag geworden van bijpraten, telkens indoezelen en niet veel meer. Straks heb ik een afspraak met mijn Surinaamse tandarts om mijn tanden schoon te maken. Dat is namelijk hard nodig na alle koffie en pafkes van de afgelopen maanden. Vantevoren in Nederland gebeurde dat iedere drie maanden maar tot nu toe is het daar gewoon nog niet van gekomen op Lanza. Daar heb ik trouwens mijn eerste controleafspraak met de tandarts 18 oktober, het is een Griek en een hele fraaie ook, het is daarom een extra genot om je lot in zijn handen te leggen. Voorlopig dus eerst een rendez-vous met mijn Surinaamse en daar verheug ik me weer op. Zal ze weer vrolijk als altijd zijn en zou het me deze keer ook lukken om onder haar handen in de stoel in slaap te vallen?