02 augustus 2005

Ailsa belde net dat hun computer de geest heeft gegeven, dus vandaag geen internet via hen. Maar ik ga het nu ergens anders proberen en je raadt nooit waar ........ bij Estupendo, die hebben namelijk sinds kort ook een cybercafe. Als je dit leest is het daar dus gelukt. Hoe meer ik Antonio leer kennen en hoe wijzer ik wordt van het zeer spaarzame dat ik van hem zelf te weten kom, hoe meer overeenkomsten en gelijkenissen ik zie met Tom. Ze hebben een heleboel gezamenlijke interesses en karaktertrekken zoals bijvoorbeeld: hun reislust, hun diepgang, hun liefde voor muziek, hun introversie, het individualistische, hun intelligentie, ze zijn allebei bijzonder, trouw, warm en aanhankelijk, huiselijk, rustig, standvastig, afwachtend, weloverwogen en zo kan ik nog wel effe doorgaan. Het lijkt er dus erg veel op dat ik het verhaal, wat met Tom ondertussen een heel andere natuurlijke en terechte richting op is gegaan, hier gewoon weer oppak met Antonio. Op een heel andere manier uiteraard door de totaal verschillende relatieband en daardoor betrokkenheid. Bovendien zijn er ook grote verschillen, Antonio heeft karaktertrekken die bij mij voor grote vraagtekens en irritaties zorgen. Op het ogenblik is het in feite dus min of meer een verkapte bevestiging van de stelling dat men door de band genomen vaak een partner kiest die qua karakter op een van de ouders lijkt, bij mij lijkt het erop dat het nu dus andersom is. Ik kies in dit geval blijkbaar de vriend die op mijn kind lijkt. De vraag is alleen wil ik dat wel? Wil ik een persoon als partner die in mijn ogen heel vaak veel onvolwassener is als Tom? Eergisteren meldde ik wel dat hij precies is wat ik nu nodig heb, maar is het misschien niet zo dat ik al bij hem gehaald heb wat ik bij hem moest halen? Is het misschien zo dat hij me een paar blinde vlekken moest laten zien, zodoende niet meer en niet minder dan een belangrijke passant is en dat daarmee de kous af is? Het is in ieder geval een feit dat ik nu, op enkele momenten na, rustiger en daardoor gelukkiger ben zonder hem dan met hem. Hij maakt zelfs nu, op afstand, onrust en irritaties in me los, maar daarover morgen meer anders wordt het wel een heel erg lange log.