Om nog even terug te komen op de door mij zo genoemde "verkeerde" mensen in mijn log van gisteren, eigenlijk zijn die dus zo verkeerd nog niet, niet dat het ooit mijn favorieten zullen worden, maar een deel van dat "verkeerd" zijn zat natuurlijk ook bij mezelf. Het komt er in feite op neer dat ik nooit geleerd had of door had hoe ik met die verkeerde mensen om moest gaan. Het gezegde is niet voor niks dat je dit soort mensen tegen blijft komen tot je het spelletje door hebt. Ik merkte dat gisteren bijvoorbeeld toen we het etentje voor Terry's verjaardag hadden. Lady Purcell (Trish) is namelijk ook zo'n type, ze is een kei in manipuleren, dingen verdraaien, slachtoffer spelen enz enz. Bij mij gaat die vlieger in ieder geval niet meer op en dat laat ik haar ook subtiel en soms minder subtiel merken. Ze weet zich duidelijk geen houding aan te meten ten opzichte van mij en wringt zich in allerlei bochten om me naar haar hand te zetten en aan haar kant te krijgen. Leuk om dat gekronkel en gekonkel aan te zien, ik glimlach erom.

Verder was het etentje trouwens een groot succes, we waren met z'n negenen, Dot en Caroline, vrienden van Joan en Terry waren ook aangeschoven. Vooral Caroline, een Schotse, wist stemming te brengen en Lord Purcell af te remmen met zijn gebakken lucht verhalen deze keer onder andere over zijn contacten met de Kennedy's en Dukakis. Ik heb de naam Casa Spider een paar keer laten vallen, maar helaas, tot die kringen is hij blijkbaar nog niet doorgedrongen.