De eerste week weer in Nederland is heerlijk en tegelijk een openbaring en confrontatie geworden. Weer dat dubbele gevoel. Aan de ene kant heerlijk omdat Tom en ik zalige, intense en warme dagen hebben gehad, een heerlijke verwennerij. Aan de andere kant sloeg de kou maandag zowel letterlijk als figuurlijk toe. Het weer is omgeslagen van zomers naar regen, kou en onweer. Vandaag, dinsdag, was het zelfs zo koud dat het wel najaar leek. De figuurlijke kou bestond eruit dat het onrustige, opgejaagde gevoel van vorig jaar van lieverlee weer terug komt en dat Tom in de laatste vier maanden een volwassen vent is geworden. Bovendien voel ik me hier niet meer thuis, niet op mijn plaats, een vreemde. Heel confronterend, verhelderend en ook pijnlijk. Maar gelijk natuurlijk en gelukkig ook een heel positieve gewaarwording. Het is een extra dikke bevestiging dat ik een heel goeie beslissing heb genomen toen ik besloot te verhuizen naar Lanza.

Het was dinsdag bovendien mijn eerste "vrije" dag sinds ik hier ben, geen afspraken en ook even geen zin daarin, bovendien moest Tom vandaag weer beginnen met zijn vakantiewerk op Bosbad Hoeven. Ik had dus even de tijd om alles te laten bezinken en eens even lekker te janken. Het is pijnlijk, maar goed zoals het is.