Het is vind ik nodig dat ik terugkom op mijn eigen woorden gebruikt in een log van een tijdje geleden. Daarin schreef ik onder andere zoiets als dat het rustige met Jupp me waarschijnlijk al snel zou gaan vervelen. Helemaal onterecht is nu gebleken. Jupp vertrekt vandaag na vier weken hier te zijn geweest en we hebben ons uitstekend vermaakt. We hebben heel veel tijd samen doorgebracht en het was zonder meer allemaal quality time in alle opzichten. We voelen elkaar perfect aan, hebben weinig woorden nodig, hebben dezelfde humor, kunnen heel veel tegen elkaar zeggen enz enz. Kortom het was een heerlijke tijd en gelijk een openbaring voor mezelf. Ik kan nu vooral weer genieten van gezelschap en zal hem vreselijk missen. Het heeft me ook duidelijk gemaakt dat het weer mogelijk is voor me om veel van mijn tijd met een ander te delen zonder me benauwd, gepusht of wat dan ook te voelen. Een openbaring omdat ik niet gedacht had dat ooit nog te kunnen. Een heerlijk gevoel overigens en gelijk ook een teken voor me dat ik nu weer klaar ben voor een relatie. Ervan overtuigd of Antonio in dat geval de ware is, ben ik nog steeds niet. Het schommelt nog steeds tussen een overtuigd nee de ene dag en een overtuigd ja de andere dag. Dat heeft dan niets met mijn gevoel voor hem te maken maar vooral met zijn afwachtende en besluiteloze houding. Het aanhalen en afstoten gaat me toch steeds meer de strot uithangen, na zes maanden zouden we ergens moeten zijn vind ik. Dat gevoel heb ik nog steeds niet, integendeel we zijn voor mijn gevoel nog steeds weinig verder. Ook hier moet ik dus op mijn eigen woorden terugkomen, ik heb al dat gedoe niet meer nodig. Sterker nog, ik wil dat niet meer, ik wil rust.

De twee maanden dat hij naar Cordoba gaat, komen dan ook voor mij op precies het juiste moment. Ik heb het idee dat die twee maanden mijn dilemma vanzelf zullen oplossen. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat hij in die maanden echt wakker wordt, maar dat zou me eerlijk gezegd erg verbazen. Ik hou er eerder rekening mee dat het allemaal een langzame dood sterft. Misschien wordt mij zijn hele plaatje glashelder door de afstand en de rust, misschien wordt hij wel ingeloot op een van de andere eilanden, misschien komt er iets of iemand anders op mijn of zijn pad in die tijd, misschien������... Mogelijkheden te over dus, lo que sea, sera!