Gisteren was het hier erg warm, ik heb zelfs de blaren op mijn voeten van het warme strandzand. Er was hoegenaamd geen wind, vandaar. Door die warmte was het drukker dan normaal op de stranden. Het strand in Playa Honda, waar je normaal bijna nooit iemand ziet, was zelfs druk, vooral veel Spanjaarden. Mijn gevoel is nog steeds hetzelfde, rustig en genietend, af en toe probeert het tobduiveltje zijn kop nog wel even op te steken, maar ik kan het deksel van zijn doos weer vrij snel sluiten zodat hij geen kans krijgt om er helemaal uit te komen. Ik mag bij mezelf blijven en hoef me over niks meer druk te maken is me opgedragen. Ik heb het maar getroffen met zo'n baas, met mezelf dus. Het is me helemaal duidelijk dat ik de weg naar rust en geluk in mezelf teruggevonden heb, het was een stevige hindernisbaan maar ik ken nu in ieder geval de route. Hij is opgeslagen op de harddisk van mijn routeplanner, dus mocht ik ooit eens de weg even kwijt zijn, dan kan ik die altijd raadplegen. Een uitkomst die technisch noviteiten van tegenwoordig. Voor de rest houd ik op het ogenblik ook bewust alles even af, ik wil me eerst nog even onderdompelen in dit gevoel en het zodoende ook een kans geven een vaste plaats in te nemen, zich te stabiliseren. En ik moet zeggen dat me dat niet echt moeite kost, er zijn slechtere omstandigheden. In mijn ogen moest ik eerst naar dit rustpunt toe, eerst moest de basis goed zijn, en was er bovendien vanaf de eerste keer dat ik hier was van overtuigd dat ik dat alleen hier op Lanza kon vinden. Na dit nieuwe startpunt kan en mag alles, nu kan ik verder gaan bouwen. Wie weet waar me dat allemaal heen zal brengen, ik laat me verrassen. Laat maar komen!

Wat Antonio betreft heb ik nu zijn hele, erg ingewikkelde, puzzel compleet, we liggen op het ogenblik mijlenver uit elkaar, het is niet anders. Hij is zelfs op het ogenblik heel erg boos op me omdat ik volgens mij precies zijn spijkers op hun kop heb geslagen. Zijn boosheid spreekt wat dat betreft boekdelen. Hij bij mij trouwens ook, maar heb dat ondertussen al onder ogen gezien, hij (nog?) niet. Ik zie wel wat de toekomst zal brengen, mijn leven gaat in ieder geval gewoon op dezelfde goeie manier door. Dinsdag komt Jupp voor een maand. Lo que sea, sera.