Het begint saai te worden, ik weet het, maar ik kan er ook niks aan doen. Ik wil even gewoon helemaal niks, ik geniet met volle teugen van de rust in en om me en heb daar genoeg aan. Even geen soaps, even geen Estupendo of Jean of wie dan ook, even lekker helemaal probleemloos, hersenloos vegeteren, heerlijk. Natuurlijk zou ik er zelf wel iets aan kunnen doen maar wil dat dus helemaal niet. Ik heb dan ook vandaag weer weinig meer te melden dan dat het de zoveelste, ik geloof dat het er ondertussen al zes of zeven op rij zijn, perfecte harmonieuze dag is. Alles klopt, het weer, de sfeer, de mensen die ik ontmoet, het eten, je kunt het niet verzinnen of het is af. Dit is pas leven, helemaal probleemloos, stressloos. Mijn enige probleem is dat ik een keuze moet maken waar en wat ik die avond weer eens zal eten. Ik heb het idee dat ik nu pas goed in de praktijk kan brengen hoe het leven echt in elkaar zit, ik had het al wel eerder door maar kon het in Nederland onmogelijk in de praktijk brengen. Hier kan ik me helemaal overgeven aan de natuurlijk stroom der dingen.

Het is alles bij elkaar een groot, mooi en spannend avontuur. Het kan dus hier niet mooier en beter. Het gezegde is dat je niet alles kunt hebben, maar ik geloof dat ik een uitzondering op die regel ben. Ik heb volgens mij alles wat ik me maar wensen kan, ik ben daarom een ontzettende geluksvogel en voel me dan ook heel bevoorrecht, dankbaar en nederig. Allemaal gefelicteerd trouwens met Bea.