Nou het voelt vandaag inderdaad stukken beter, de ontwikkelingen gaan zoals gewoonlijk in een flink tempo verder, de frank is bij mij, wat betreft het boekje open doen van Antonio, eigenlijk gisteren in de loop van de avond pas echt gevallen. Het is eigenlijk allemaal heel erg positief en precies wat ik wil en nodig heb. Dit wordt, is eigenlijk al, een pittige maar ontzettend leuke relatie, ik ben er al aardig van overtuigd dat dit heel lang gaat duren. We knokken wat af, met woorden dan natuurlijk, maar allemaal op een stevige maar prettige manier. We begrijpen elkaar heel erg goed en bevechten allebei iedere millimeter. Een betere leerschool als Antonio bestaat er volgens mij voor mij niet. Ik kan nu alle lessen uit het verleden echt goed in de praktijk brengen en kan, vooral wat rust en geduld betreft, nog een heleboel van hem bijleren. Soms heeft hij van die twee een beetje te veel en is het irritant, maar dat hoort er ook bij natuurlijk en daar tegenover heb ik vooral op zulke momenten te weinig geduld, dan wringt het natuurlijk. Hij van zijn kant kan ook veel van mij leren, hij is namelijk niet erg sociaal en erg individualistisch. Hij weet dat ook van zichzelf en wil er aan werken, vandaag heeft hij me zelfs gevraagd om hem aan te geven hoe hij zich daarin beter kan gedragen. Je gelooft je oren toch niet. De eerste tip heeft hij natuurlijk al gehad, zoiets laat ik me uiteraard geen twee keer zeggen. We zijn ook allebei bang van elkaar, geven er gelukkig geen van tweeen aan toe, en we spreken dat ook uit. Het gevoel is aan beide kanten zo intens dat het soms ook eng is. Ik denk dat we allebei heel goed beseffen dat we elkaar heel erg veel pijn kunnen doen, vandaar die angst en vandaar ook dat we het heel erg voorzichtig en stapje voor stapje opbouwen. Het gaat misschien in andermans ogen in een slakkengangetje, zelf heb ik daar ook af en toe moeite mee, maar dat is nou eenmaal zo en zal me eigenlijk ook een worst wezen. Een goeie fundering kost nou eenmaal veel tijd en wat je gedegen opbouwt, houdt het lang. Gisteren zijn Ailsa en ik ook weer naar de Spaanse les geweest, vorige week hadden we namelijk paasvakantie. Het gaat goed moet ik zeggen, we kunnen al een aardig eindje weglullen. Bij mij gaat het voor mijn gevoel helemaal snel, komt natuurlijk vooral doordat ik wel moet. Veel van de communicatie tussen Antonio en mij loopt namelijk via sms en e-mail en ik oefen veel met obers op de terrasjes. Gisteravond nog met een Colombiaanse bij Goofy�s, ze lijkt op J-Lo, zelfs d�r achterkant!! Maar helaas vooral voor Casa (nog) geen foto�s, ik had mijn camera niet bij.

Voor mij is het schrijven een perfect training, ik doe het bovendien graag en het geeft me gelijk meer tijd om wat ik wil zeggen goed op een rij te zetten. De e-mails die ik van Antonio terug krijg zijn helemaal een uitdaging, volgens mij gebruikt hij met opzet moeilijke en bijzondere Spaanse woorden, vervoegingen en een extra ingewikkelde zinsopbouw. Natuurlijk wel DE manier om het juiste taalgevoel te krijgen. Komt choed!!