25 maart 2005

Nog steeds is er weinig spectaculairs te melden, het begint volgens mij allemaal zijn plaatsje te krijgen. Het enige spectaculaire is dat ik me al helemaal thuis voel in mijn nieuwe stek, ik voel me hier zelfs lekkerder als in Roosendaal en dat zegt volgens mij al meer dan genoeg. Dat goeie gevoel heeft natuurlijk niet alleen met mijn huis te maken, de rest van de entourage werkt daar uiteraard ook hard aan mee, het weer, de ontspannen sfeer, de vrijheid, de onafhankelijkheid enz enz en natuurlijk het feit dat ik het goed met mezelf kan vinden en de klankborden heb die ik nodig heb. Ik merk dat er veel meer rust in me is gekomen sinds mijn huis zo goed als aan kant is, dat scheelt blijkbaar ook gelijk in de tobberijen. Ik kan het weer allemaal veel makkelijker van me afzetten en op zijn beloop laten. Het is duidelijk dat het hier, althans voor mij, toch makkelijker is om wat genuanceerder te denken dan in Nederland. Het "komt het vandaag niet dan morgen misschien wel" gaat mij hier in ieder geval goed af, ik krijg het misschien zelfs op termijn wel helemaal onder de knie. Wat moet komen, komt toch en daar verander ik met tegen de stroom inzwemmen of proberen te forceren toch geen ene bal aan, het is bovendien heerlijk om je zo maar gewoon mee te laten voeren.

Ik geef natuurlijk wel mijn grenzen en wensen op tijd aan en dan ziet men verder maar wat men ermee doet, het is graag of niet. Mij krijgen ze voorlopig in ieder geval niet meer van mijn apropos. Ik hou erg veel van mezelf en dat zal ook wel een hoop bijdragen aan mijn huidige "toestand". In mijn ogen trouwens een vereiste als je echt en op een gezonde manier van een ander wil kunnen houden. Ik voel me nu hier in ieder geval goed, tevreden en gelukkig. Wat er morgen weer komt zien we dan wel.