Deze keer een mijmering naar aanleiding van de reacties van Casa en Mieke op mijn log van gisteren. Natuurlijk bedoelde ik het niet generaliserend ik wilde alleen mijn ervaringen tot nu toe beschrijven en dan komen de Engelsen, waar ik hier mee van doen heb gehad, er helaas toch bekaaid vanaf. Maar het kan natuurlijk zijn dat ik alleen de �verkeerden� tot nu toe ben tegengekomen, dat wordt me vanzelf wel duidelijk waarschijnlijk. Vooruit, ik zal ze het voordeel van de twijfel geven. Die reacties hebben me nog verder aan het denken gezet, je weet hoe ik ben: alles tot op de bodem uitpeuren vind ik heerlijk. Ik krijg namelijk steeds meer het gevoel dat ik dat soort gedrag in mensen zelf ten dele oproep, ik heb het idee dat dit met mijn uiterlijk en uitstraling te maken heeft. Volgens mij roep ik iets op van: �Oh die is makkelijk, bij hem hoeven we niet zo nauw te kijken.� Die gedachte leeft al langer bij me, het is me inmiddels al zo vaak overkomen dat het voor een deel toch ook bij mij moet liggen. Vaak moet het eerst zo ver komen dat ik echt en stevig op mijn strepen ga staan voordat men me serieus neemt. Hier is me dat inmiddels ook al een paar keer overkomen, helaas weer bij de Engelsen en niet bij de Spanjaarden, integendeel. Naar Noord Europese maatstaven zal ik wel een te softe en/of te meegaande uitstraling en aanpak hebben, geen autoriteit tentoonspreiden. Nou ja het zij zo, ik kan en wil daar in ieder geval niks aan veranderen, ik vind het best zo en kan er aardig mee overweg. Dan mezelf maar af en toe flink laten gelden, meestal levert het me dan ook nog iets extra�s op, dat is al wel gebleken en natuurlijk mooi meegenomen.

Zoiets heb ik trouwens al van meerdere Spanjaarden, waaronder Antonio, gehoord. Noord Europeanen zijn in hun ogen vaak rechtlijnig, gesloten, afhoudend, onbetrouwbaar, arrogant en bezitterig en ik kan me daar wel veel bij voorstellen. Volgens mij komt het grotendeels voort uit angst. De zuidelijke mentaliteit is veel soepeler, opener, uitnodigender, eerlijker, vrijer en socialer, en dat kan, als je zoiets niet gewend bent, natuurlijk heel bedreigend overkomen. Vandaag komen trouwens mijn eerste Nederlandse bezoekers sinds ik in Costa Teguise zit aan. Aanvankelijk een zakelijk contact uit mijn tijd bij de Bac in Steenbergen, maar inmiddels uitgegroeid tot een hechte vriendschap, Jeanne en Ad. Ze zitten hemelsbreed ongeveer een kilometer bij me vandaan in Mansion Nazaret, ik kan bij wijze van spreken bij hen binnenkijken. Ze hebben de Nederlandse premiere van mijn nieuwe stek. Ik heb er zin in!!