Naar aanleiding van mijn log van twee dagen geleden, vandaag wat meer achtergrondinformatie over Cesar Manrique Cabrera: Hij werd geboren op 24 april 1919 in Puerto Naos, Arrecife, een paar minuten voor zijn tweelingzus Amparo. Zijn vader was handelaar in levensmiddelen en zijn grootvader notaris. De familie komt oorspronkelijk van Fuerteventura maar zijn vader verhuisde naar Lanzarote. Hij is gestorven toen hij 73 was in een tragisch auto ongeluk op 25 september 1992, vlakbij de Fundacion Cesar Manrique in de buurt van Arrecife. Het ironische van alles is dat hij stierf in een auto, hij had er een gruwelijke hekel aan dat er steeds meer auto's kwamen op het eiland, hij was een fanatiek milieubeschermer. Hij was beeldhouwer, schilder, architect en een van de pioniers van de moderne kunst in Spanje, maar was volgens zijn eigen woorden voor alles een schilder. In 1942 had hij zijn eerste schilderijententoonstelling in Arrecife. In de 60-er jaren had hij verschillende tentoonstellingen in Spanje, Duitsland, Engeland, Zweden, Italie, Oostenrijk, Brazilie, Japan, de VS en Finland, onder andere in 1964 in New York in het Guggenheim Museum.
Het meest tot de verbeelding sprekende werk van Manrique is Lanzarote zelf. Hij vondt het evenwicht tussen de overweldigende vulkanische natuur en de kunst om het vatbaar te maken. De geweldige en pakkende schoonheid van dit fascinerende eiland bestaat dankzij zijn genialiteit..... Cesar Manrique had een grote invloed op de bescherming van de natuurlijke en culturele rijkdommen van het eiland. Hij wist de regering ervan te overtuigen de constructie van hoge gebouwen en het gebruik van grote reklameborden te verbieden omdat ze het karakter van het landschap zouden verstoren.
Een belangrijk deel van Cesar Manriques beeldhouwwerken zijn de mobiles, hij noemde ze Wind Toys. Ze zijn over het hele eiland te vinden, zonder twijfel houden zijn windcreaties verband met de typische windmolens die in het verleden op Lanzarote gebruikt werden voor de zoutwinning.
