Zondag heb ik Dee, ik noem haar ondertussen "The pink panther", een offerte/pro forma faktuur voor het bouwen van haar website gegeven, met het verzoek de helft ervan nu meteen te betalen omdat ik kosten moet gaan maken voor het registreren van haar domeinnaam, webspace etc. In eerste instantie was ze ietwat overdondert en wilde ze het hele spul al afblazen. Mijn reaktie was erg cool: "Prima, dan zorg ik dat de spullen die ik nog van je heb morgen bij je terug zijn". Een reaktie die ze blijkbaar niet had verwacht want even later was het allemaal koek en ei: morgen mijn eerste Spaanse inkomsten, YES!!

Het weer was net als gisteren nog wild, de zee ook, maar het was wel volop zonnig en omdat het zondag was vooral druk met Spanjaarden op de stranden. Gevoelsmatig was het wild net als het weer, zo'n kwakkeldag met twijfels over van alles en nog wat. Het was duidelijk weer tijd voor mijn wandelschoenen met de bedoeling alles weer eens een keer na te lopen en op een rijtje te zetten. Even weer duidelijk voor ogen krijgen waarom ik tot deze stap ben gekomen en wat ik terugvind als ik blijvend terug naar Nederland zou gaan na deze drie maanden. De uitkomst was voorspelbaar: er is gewoon geen weg terug, terug gaan zou verkapte zelfmoord zijn, misschien ietwat te dramatisch uitgedrukt maar het gaat om de strekking, ik zou er doodongelukkig zijn. Nu is het eigenlijk wel de bedoeling dat de komende dagen wat rustiger zullen zijn wat het lopen betreft, want van erg lange wandelingen zal het voorlopig niet kunnen komen, ik heb namelijk door het vele van me aflopen van de afgelopen dagen een paar flinke blaren onder mijn voeten. Het is dus tijd voor rust op dat gebied en dat zal ook wel zo uitpakken want alles komt tenslotte op het juiste moment, dus waarom deze keer dan niet?