Even een tussenbalans want ik sta soms toch wel verbaasd over mezelf en alles wat er hier en in Nederland gebeurt: hoe staat het er nu eigenlijk gevoelsmatig met me voor en hoe zit het met die grijze randen, zijn die er nog of niet. Welk gevoel overheerst nu? Nou dat is eigenlijk heel simpel, ik voel me overwegend, tevreden, gelukkig en vooral dankbaar en loop dat allemaal blijkbaar ook voortdurend uit te stralen. �T is dat ik niet op de traditionele manier in God geloof,wel dat er iets meer is tussen hemel en aarde, anders zou ik bijna spontaan zo�n lange jurk aantrekken. Ik roep die- of datgene dan ook dagelijks tientallen keren toe dat ik deze keer toch wel erg ver voor in de rij sta bij het uitdelen van de bonuspunten en daar vooral heel erg dankbaar voor ben.

Ik schreef het al eerder, alles hier en thuis werkt, klopt enz enz. Eigenlijk nog geen enkele teleurstelling op mijn weg tegengekomen en dat is een enorme verademing na jaren van zowat niet anders dan teleurstellingen. Soms zijn er momenten dat ik het niet kan bevatten, dan geloof ik het allemaal niet en steekt het achterdochtduiveltje toch zijn kop op. Hij mag er soms ook even van me bij zijn, want dat betekent dat ik het allemaal niet vanzelfsprekend vind. Lang laat ik hem echter nooit toe, ik ben me er ook van bewust dat ik hem, als hij zijn boodschap heeft achtergelaten, weer snel de baan op moet sturen. Mijn geloof in een goeie afloop van dit avontuur wordt voortdurend alleen maar versterkt en bevestigd, het gevoel dat ik dicht bij een ontknoping van de voor mij opgestelde plannen zit neemt per dag alleen maar toe. Ik voel me als een klein kind in afwachting van zijn verdiende Sinterklaaskadootjes. Vandaag op huizenjacht, vijf stuks, lekker neuzen en voorgenieten!