Een terugblik op het verleden
en een afscheid van wat nooit meer zal komen.
Het is echt een tijd van de balans opmaken en terugkijken. Ik denk dat 't er gewoon bij hoort. Ik ga tenslotte een hele nieuwe herstart maken en dan is het in mijn ogen alleen maar goed de belangrijke dingen uit je verleden even te laten passeren, ze nog eens met de wetenschap van nu op hun waarde te schatten en daarna misschien wel eindelijk hun goeie plek te geven. Ik heb in ieder geval de afgelopen weken gemerkt dat het bij mij zo werkt en wat nog beter en lekkerder is, dat de balans daardoor nog verder is uit gaan slaan naar de positieve kant.
Door dat te doen, eigenlijk gebeurde het vanzelf, is het me nog maar eens extra duidelijk geworden dat ik toch eigenlijk wel een zondagskind ben. Ik heb al zoveel dingen voorgeschoteld gekregen en zelf gezocht, dat ik me bevoorrecht voel. Er zullen mensen genoeg zijn die in een heel leven niet meemaken wat ik tot nu toe al heb beleefd. Natuurlijk waren er ook maar zat minder leuke dingen bij, maar nu ik er achteraf op terug kan kijken kan ik dat relativeren en valt dat minder leuke ook nog mee. Ik zie nu dat ik het gewoon vooral nodig had om te leren en te komen waar ik nu ben. Een paar hoogte- en dieptepunten: Mijn jeugdjaren in Duitsland, ik kan daar hoe goed ik ook mijn best doe om te relativeren, niet anders op terugkijken als zijnde een geweldig zoet sprookje. Mijn puberteit in de sixties, een geweldige tijd van feesten, festivals, vriendschappen, ontdekken, zorgeloos zijn en genieten. Mijn eerste zes a zeven huwlijksjaren, ook een tijd waar ik nog steeds een warm gevoel van krijg met natuurlijk als hoogtepunt de geboorte van Tom. Daarna van lieverlee de tijd van leren en bewustwording en daardoor de minder leuke gevoelens die horen bij afkalving en uit elkaar groeien, met als breek- en dieptepunt mijn hartstilstand. Na mijn scheiding aan de ene kant de geweldige tijd van een nieuwe wereld ontdekken, de homo scene, en aan de andere kant de harde realiteit van de gevolgen van de scheiding en de hardheid van diezelfde homowereld. Een tijd van ploeteren, afzien en de weg kwijt zijn, mijn donkerste periode op emotioneel, gezondheids en financieel gebied, het jaar dat ik in Breda woonde. Daarna het weer opkrabbelen en mijn nieuwe leven op een goeie manier op de rails zetten in Hoeven, met daarbij voor mijn gevoel van toen wel erg veel hobbels die ik achteraf allemaal nodig blijk te hebben gehad. En tenslotte natuurlijk de jaren in Roosendaal, verder bouwen op de gelegde fundamenten, een onverbrekelijk band opbouwen met Tom en tenslotte ook nog een geweldig kado krijgen in de vorm van tijd om de vele ervaringen en indrukken de goeie plek te geven en mezelf helemaal terug te vinden. In die tijd ook veel bijzondere en vooral leuke dingen die ik zelf opzocht zoals een relatie in Spanje, Big Brother, Memories, Angela & Co en nog zoveel meer. Kortom Henk is helemaal terug bij zichzelf en klaar voor de herstart, wat wil een mens nog meer!
