De kies heeft het voorlopig nog overleefd, de tandarts, het was deze keer dus inderdaad de man van de dame uit Suriname, heeft een laagje van de vulling gehaald. Ik heb de tip van Rian maar niet in de praktijk gebracht, hoewel mijn handen wel kriebelden, ook omdat hij zo'n uitstapje wel waard is. Volgens hem was de kies namelijk te hoog gevuld, de schat was dus gewoon te gul geweest, en dat kan de irritatie veroorzaakt hebben. Hij heeft ook weer een antibioticakuur voorgeschreven: "Misschien zit er ook nog wel een beestje". De servicebeurt viel deze keer onder de garantie en was dus gratis en bovendien kreeg ik nog een voorkeursbehandeling. Bij binnenkomst kon ik namelijk meteen in de stoel ondanks een volle wachtkamer. Toen ik daarna, na het maken van een foto, even moest wachten was de stemming dan ook niet echt uitgelaten, nou is die in zo'n wachtkamer natuurlijk nooit spetterend dus dat kan het ook geweest zijn. Soit! Volgende week op de valreep een vervolg? Dan nog even wat anders, de afgelopen weken ben ik wat het eten betreft aan het vooruit werken, met de rest zoals je hebt gemerkt voornamelijk achteruit, maar dat is ondertussen wel een redelijk afgerond verhaal. Waarom en hoe dan vooruitwerken met eten? Nou dat is eigenlijk heel simpel, ik ben nogal een liefhebber van winterkost, eigenlijk in feite van alle kost want in mij kunnen ze zowat alles dumpen, en die groenten kennen ze op Lanza natuurlijk gewoonweg niet. Daarom heb ik vorige week bijvoorbeeld een gigantische pan erwtensoep gemaakt, en ook al een paar keer hachee met rode kool en witte bonen in het groen, zuurkool met worst, andijviestamppot met spek en dat soort lekkernijen.

Ik kan het ook wel merken aan mezelf, de buik is nu ietwat meer gezwollen dan normaal, maar dat gaat er straks vanzelf wel af. Ik sport en beweeg daar altijd veel meer en eet er veel gezonder, d.w.z. meer rauwkost, verse vruchtensappen en fruit omdat dat daar gewoon veel lekkerder is. Afgelopen mei was ik in de twee weken dat ik er was, drie kilo afgevallen en dat is ieder keer zo als ik daar ben. Niet dat ik daar op een houtje zit te bijten, echt niet, maar zo werkt het daar gewoon bij me. Rust en gezonder leven. Ik geniet dus nog maar even in die laatste paar dagen van de stevige Nederlandse pot, de hachee staat in de tussentijd weer lekker te pruttelen. ?Que aproveche!