Er zijn ook deze week, net als
vorige week, weer raakpunten met mensen uit mijn verleden en toevalligheden, zo die al bestaan (volgens mij niet dus). Alles wijst erop dat dit inderdaad het eind van een tijdperk is. Zo kreeg ik afgelopen week eerst een verhuisbericht van mijn eerste en grote liefde. Onze levens blijken dus op sommige punten, net als zes jaar terug, weer aardig parallel te lopen. Ook toen verhuisden we allebei rond dezelfde tijd. Heb hem een uitgebreide mail met mijn plannen en beweegredenen gestuurd en kreeg een mail terug waarin hij me alle geluk wenste en hoopte dat mijn verwachtingen uit zouden komen.
Verwachtingen probeer ik dus niet te hebben, natuurlijk wel dromen en hoop. Ik denk ook dat dit de beste manier is om aan het hele avontuur te beginnen. Open staan voor positieve veranderingen, maar ook rekenen op de nodige hobbels zonder hoge verwachtingen te hebben. De tijd zal het leren.
Verder zou mijn moeder na haar ziekenhuisverblijf voor een aantal weken (4-6) naar een verpleeghuis in Etten-Leur gaan voor revalidatie. Nou bleek gisteren, dat de secretaresse van haar chirurg dat vergeten is te regelen en kan ze daar niet terecht omdat er geen plaats is. Wel is er naar een alternatief gezocht en dat is gevonden in Breda, het tehuis waar mijn tweede liefde werkt.
Nou is die onder andere nogal erg slecht in contacten leggen en het onderhouden daarvan, waardoor er na het beeindigen van onze relatie, eigenlijk al tijdens die tijd, tussen ons wrijving is ontstaan die nooit is uitgepraat omdat hij daar niet voor open stond en dat ook niet nodig vond. Bovendien heeft hij me vorig jaar, nadat zijn relatie was stukgelopen, als uithuilschouder gebruikt en heeft het daarna weer op dezelde manier af laten weten, een echte gebruiker dus om VOF de Kunst aan te halen. Ook mijn eigen verantwoording natuurlijk, ik had beter moeten en kunnen weten, maar dat is dan weer die sociaal nogal sterk ontwikkelde kant van me en mijn soms te positieve denken, die me al vaker op mijn bek hebben doen gaan. Grote kans dat ik hem nu natuurlijk weer tegen het lijf aan zal lopen. We zullen zien, wie weet is dat ook wel de bedoeling en onderdeel van het plan, laat maar gebeuren.
