Soms valt het me nog steeds op dat ik zo veranderd ben en af en toe misschien zelfs miereneukerig ben geworden in mijn omgang met sommige mensen. Dat gebeurt dan vooral bij mensen die in mijn ogen zichzelf niet zijn en vooral als ze zich door die onzekerheid dan beter voelen als anderen. Ik merk dat vooral doordat ik me tegenwoordig steeds vaker aan dingen en mensen ga ergeren, terwijl ik daar voorheen veel makkelijker overheen kon stappen. Overheen stappen is eigenlijk het goede woord niet eens, ik liet hen dan maar betijen en dus regelmatig over mijn grenzen heen gaan, terwijl ik merk dat ik nu een knop omzet en me voor de dingen waar ik me aan erger en de mensen die daarbij horen, afsluit. Mijn tolerantie is dus blijkbaar veel lager geworden, ik accepteer bepaald gedrag niet meer en neem dan afstand van de mensen die dat gedrag vertonen. Dat is dus redelijk nieuw voor me en verbaast me nog steeds, heb daardoor toen dit begon wel aan mezelf getwijfeld maar weet nu dat dit alleen maar goed is, dat ik vantevoren "te" tolerant was, wat dan weer ten koste van mezelf ging. Het is dus goed, maar soms blijkbaar toch nog even wennen.