Na de woelige en onrustige dagen van vorige week, komt de ondertussen voor mij overbekende reactie. Altijd als zoiets achter de rug is kan ik voor mijn gevoel hele dagen slapen en voel ik me heerlijk roezig en voldaan. Zo nu ook weer, het weer paste daar gisteren ook helemaal bij, wisselend bewolkt met een fris windje en een enkele kleine regenbui. Mijn huis was daardoor heerlijk fris en dat slaapt toch altijd nog het lekkerst. Gisteren ben ik ook weer gestart met de privelessen Spaans, ik heb het idee dat ik in dit ene uur al meer opgestoken heb als in de twee maanden van Catalina. Celina brengt het op een leuke speelse maar adequate manier, er zit een opbouwende lijn in. Plus haalt ze er wetenswaardigheden bij over Spanje en de Spaanse cultuur. Dit voelt en past veel beter bij me dan de lessen op de escuela, ik ga donderdag nog kijken maar denk er zwaar over om het alleen op de privelessen te houden. Later die middag hadden Antonio en ik afgesproken om, vanwege de oorspronkelijke sfeer en de zonsondergang die van daaruit schitterend is, te gaan eten in El Golfo. Het was ruim een week geleden dat we elkaar hadden gezien en in die week was er, in ieder geval bij mij, weer van alles gebeurd. In de tussentijd hadden we wel contact gehad en dat klonk in ieder geval al heel erg bemoedigend, maar ik was toch benieuwd en gespannen of ook hier de opgaande lijn door zou zetten. Nou die zette inderdaad door, er was al rust tussen ons maar die wordt alleen nog maar bestendiger. Hij komt ook van lieverlee meer uit zijn schulp, praat steeds meer en laat steeds meer van zichzelf zien. Door al dat praten hebben we wel mooi de zonsondergang gemist, we waren een minuut of tien te laat. De foto is dus niet van gisteren maar van een vorige keer. Ook goed, hebben we tenslotte een reden temeer om nog een keer terug te gaan. De zon gaat tenslotte iedere dag onder en het eten en de sfeer waren desondanks prima. Alles op zijn tijd, het zal de bedoeling nog wel niet geweest zijn.
