Waar het allemaal aan ligt en mee te maken heeft doet er niet zo veel toe, het zullen de afstand, de tijd, het juiste moment, het relaxte leven, de andere kijk en ik weet niet wat al niet meer wel zijn. Feit is in ieder geval dat er, sinds ik hier ben, een ware metamorfose heeft plaatsgevonden in mij en daardoor om me heen. Er zijn ontzettend veel dingen van me afgevallen, ik kan steeds meer de dingen op zijn beloop laten. Wat vooral essentieel is, is dat ik de achterdocht naar de moeder van Tom kan laten gaan omdat Tom nu steeds meer zijn eigen beslissingen neemt en zijn eigen leven leeft. Ik hoef niet meer te controleren, te oordelen of te veroordelen en dat werkt positief door in alle aspecten van mijn leven zoals het vantevoren ook deed in negatieve zin. Ik word niet meer onrustig, boos, opgewonden en kruip niet meer in mijn schulp als mensen/mannen met een negatieve/dominante uitstraling, die vroeger een bedreiging voor me vormden, in mijn buurt komen. Ik heb het ongemakkelijke gevoel, de onrust, de opwinding, de aandacht, de bevestiging niet meer nodig en voel die ook niet meer.

Ik hoef me niet meer te bewijzen, verantwoorden of te verdedigen. Ik kan me weer open opstellen, de dingen laten komen zoals ze komen en toelaten binnen mijn grenzen. Ik kan het nu laten voor wat het is en waar het hoort, ik kan er om glimlachen en het zo nodig meteen loslaten. Kortom ik voel me bevrijd en opgelucht. Vrijer, relaxter en gelukkiger dan ooit.