Het wordt waarschijnlijk afgezaagd, maar het is niet anders, vrijdag was weer een dag die af was, in alle opzichten. Getennist, sauna, jacuzzi, strandwandeling, koffie, nog een strandwandeling, een lekkere maaltijd, en weer ergens anders nog eens koffie met wat erbij als toetje en toen was de dag weer om. Genieten doe ik ook veel bewuster, ook van de kleine dingen zoals het laatste slokje koffie. De dagen vliegen dan ook voorbij, voor je het weet is het avond en zit er weer een op. Het is trouwens wel telkens rijkhalzend uitkijken naar de volgende, een heerlijk gevoel dat je zo goed als zeker weet dat die ook weer goed zal zijn, een verademing. Ik geniet nu zelfs van de bewolkte dagen zoals vrijdag. Die komen ook, zoals alles, op het juiste moment. Het enige wat ik dan ook kan melden is dat ik me per dag nog steeds meer in balans voel, het gevoel krijgt een stevige vaste plaats, het wordt stabiel. Het wordt vanaf nu gewoon mijn basisgevoel heb ik met mezelf afgesproken.

Het is ook precies wat ik nu nodig heb, de ultieme vrijheid, het ultieme genieten en weer helemaal mezelf zijn, van binnen en naar buiten. Wat dat betekent naar Antonio? Een goed gevoel met geduld en vrijheid. Alle roestlagen zijn weg en over is de pure blanke ik, die je bevalt of niet. Mij bevalt hij in ieder geval errug goed.