Gisteren was weer zo'n dag waar weinig meer over te melden valt dan dat hij goed was, Jupp is aangekomen, we hebben samen koffie gedronken bij mij thuis, samen zijn eerste boodschappen gedaan, hem afgezet bij zijn appartement en heb verder weer alleen van de dag genoten. Het rustige gevoel stabiliseert zich steeds meer waardoor het alleen nog maar beter aanvoelt, misschien is het wel gewoon zo dat dit nu mijn basisgevoel gaat worden? Wie weet, ik ga er in ieder geval maar gewoon van uit. Het is in ieder geval een feit dat ik me nu al zo'n dag of tien zo voel, doorlopend gelukkig. Er zijn alleen af en toe nog wat kleine kortsluitinkjes, die ook weer binnen de kortste keren de wereld uit zijn. En ik slaap nog niet ietwat onrustig, maar haal dat de volgende dag wel in. Ik heb zelfs het idee dat de afvalonrust die er nog zit 's nachts naar buiten komt. Mijn gestel en grijze cellen willen er nog niet helemaal aan dat ze niet meer voortdurend waakzaam hoeven te zijn.

Ik heb ook weinig inspiratie om te schrijven, sowieso eigenlijk niet de behoefte om daar over na te denken. Writersblock? Zou kunnen, ik noem het eerder een beetje apathisch genietend van het heerlijke vacuum waarin ik nu zit. De soaps komen vanzelf weer, ze zijn nu even op voorjaarsreces.