De nacht van dinsdag op woensdag heb ik weer maar een paar uur geslapen, niet dat ik aan het piekeren was of zo en het breekt me ook niet op want ik slaap de laatste tijd als een onschuldige baby, waar en wanneer ik maar wil, maar toch. Ik droom ook erg veel de laatste tijd, aangename en afrondende dromen met daarin vooral veel mensen en gebeurtenissen uit mijn verleden. Ik hou het er maar op dat het wakker liggen en dromen hoort bij het opruimen van mijn harde schijf, ik zie het maar als defragmenteren, alle vaste bestanden een goeie vaste plaats geven en zodoende ruimte scheppen zodat nieuwe zaken veel efficienter en sneller verwerkt kunnen worden. De middag en avond met Antonio zijn een groot succes geworden, hij had om te beginnen twee erg mooie CD's voor me bij met pianomuziek en het eten viel in erg goeie aarde. Hij heeft als het ware de pan helemaal uitgelikt. Het is ons allebei nu duidelijk dat we over een bepaald punt heen zijn. Wat er tussen ons is, is goed, heel goed. In het Telefonicaverhaal zit ook beweging. Antonio heeft gisteren met ze gebeld en binnen een week krijg ik telefonisch of schriftelijk bericht, binnen welke termijn ze denken de problemen die er blijkbaar intern bij hen zijn opgelost te hebben.

Ook wat andere zaken die wrongen zijn uit de wereld, door een beetje olie loopt alles nu weer soepel, de lucht is nu letterlijk en figuurlijk wolkenloos. Mijn Spaans gaat ook als een speer, mijn woordenschat is al aardig breed en begin nu ook de fijnheden door te krijgen, wat vantevoren nog abracadabra voor me was valt nu. Ik heb vanaf nu ook een nieuw motto: Cuidarte, estes donde estes! "Zorg goed voor jezelf, waar je ook bent", een goeie volgens mij en dat wens ik jullie van harte toe.