Het is duidelijk dat Antonio zich ondanks mijn positieve berichten van gisteren, nog niet gewonnen heeft gegeven, ik mag dat wel. Eigenlijk is het gewoon heel vermakelijk om aan te zien, weer een herhaling van mijn eigen innerlijke gevecht van een tijdje geleden. Hij vecht vooral tegen zichzelf, weet onbewust best dat hij over iets heen wil stappen, maar kan nog niet aan zijn eigen gevoel toegeven en benadert dus alles heel rationeel en met veel blabla. Hij gaf ook aan voortaan liever mondeling deze dingen te bepraten dan per e-mail. Ja ik ben daar gek, dan lig ik zo onderuit met mijn Spederlands. Gisteren kreeg ik een ellenlang mail van hem, in ingewikkeld Spaans uiteraard, dus een hele klus om hem te vertalen, waarin hij met vooral veel mooie en dure woorden zijn gevoel weg probeert te redeneren en mij te overbluffen. Weer een makkie voor me om al zijn argumenten te weerleggen omdat ik er net zelf ook doorheen ben gegaan. We zijn dus nog een beetje aan het pingpongen, de CAO-onderhandelingen zijn nog niet helemaal achter de rug, maar ik heb het idee dat we deze week nog wel tot een passend vergelijk zullen komen. Het zou me tegenvallen als het niet zo was, hoewel je het natuurlijk maar nooit weet, het is een taaie en ik heb al een paar keer eerder voor mijn beurt gepraat. En het kan ook nog zijn dat ik mezelf absoluut voor de gek zit te houden. We zien dus wel.

Gisteren ben ik ook begonnen aan de website van Estupendo, mijn tweede ontwerp sprak ze wel aan. Volgens mij zelfs heel erg, dat werd namelijk weer met betuttelende opmerkingen verbloemd. Wat een geneuzel. Ze willen natuurlijk niet al te enthousiast overkomen en kwamen ook al met het doorzichtige pressiemiddel dat ze nog een tweede aanbod binnen hebben. Ze doen hun best maar, na mij de zondvloed.