Yessssssssssssss, ik heb hem, de sleutel van mijn nieuwe stek. Wel nog met beperkingen, alla, maar het begin is er, ik kan in ieder geval beginnen met er mijn stempel op te drukken. De beperkingen: de keuken is nog maar half klaar, de douchecabine moet nog geinstalleerd worden en het is een grote puinhoop binnen. Het komt me eigenlijk niet eens slecht uit, mijn container is toch nog steeds niet vrijgegegeven. De bemiddelaar en de verhuurder zien na wat opmerkingen van mij ook wel in dat ze zich niet aan de in het huurcontract gemaakte afspraken houden. Ze doen er nu in ieder geval alles aan om de boel rond te krijgen. De verantwoording ligt mijns inziens ook volledig bij hen. Ze hebben tenslotte ruim de tijd, meer dan twee maanden, en de gelegenheid gehad om hun zaakjes geregeld te krijgen. Toen ik in december heb getekend was het in feite, buiten de keuken om, al zo goed als klaar voor bewoning. Ze hebben er waarschijnlijk allemaal wat te gemakkelijk over gedacht en het allemaal op het laatste moment aan laten komen. Misschien iets te veel manana gedachten. Bovendien hebben ze blijkbaar ook nog een keukenfirma in de hand genomen die hier nou niet echt beroemd is om zijn snelheid en service.

Het zal allemaal wel zijn reden hebben en alles zal ook weer wel op het goeie moment samenkomen, daar ga ik in ieder geval van uit. Bovendien hou ik er nog een leuk voordeeltje aan over: ik hoef de eerste maand huur niet te betalen. Buiten deze hobbeltjes is het me bij het terugzien van mijn nieuwe stekkie weer overduidelijk dat ik een passende jas gekozen heb. Hij zit zelfs ruimer dan ik in gedachten had. Ik weet zeker dat ik me hier thuis ga voelen en zie me al vanaf mijn veranda op een heldere avond zitten genieten van het uitzicht over de oceaan. Het kan slechter!