Bij gebrek aan verder nieuws, deze keer eens een mijmering over tobben. De bezigheid waar ik zondermeer erg goed in ben, maar dat zal iedereen die regelmatig mijn weblog leest ondertussen wel overduidelijk zijn. Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik neigde te gaan tobben over het feit dat ik op het ogenblik niks spectaculairs te melden heb terwijl dat toch juist de bedoeling is van dit hele plan, eindelijk meer rust vinden. Ondertussen zie ik dat tobben van mezelf gelukkig als een zegening en niet meer als een vloek. Ik heb het geaccepteerd als een belangrijk onderdeel van mezelf en ervaar het nu als een middel om op een goeie manier bij mezelf te rade te gaan, dingen helder te krijgen en zodoende de voor dat moment beste keuzes te maken of zaken achter me te laten en dat gaat me steeds beter af moet ik zeggen. Bovendien weet ik ondertussen dat mijn tobben toch meestal voortkomt uit ongeduld en umsonst is, de dingen regelen zich toch wel op het juiste moment en/of hebben met de mensen om me heen te maken en daar kan ik natuurlijk weinig meer mee dan in ieder geval mijn best te doen goeie dingen aan te geven en het verder aan hun zelf over te laten. Zonder dat tobben echter zou mijn leven waarschijnlijk gewoon erg saai zijn en zou ik me. zoals heel veel mensen in mijn ogen, als vanzelf van het ene in het andere laten rollen en niet betrokken zijn bij het welzijn van de mensen om me heen, iets wat totaal indruist tegen mijn karakter. Ik wil, zo ver dat tenminste kan, mijn eigen pad bepalen of in ieder geval zo veel mogelijk beinvloeden zodat eventuele missers in ieder geval niet aan mezelf liggen en zie graag dat het met mijn kringetje goed gaat. Mijn tobbereien van dit moment: Op nummer een mijn twijfel of Tom de emoties van wat er nu gebeurd niet opkropt zoals zijn moeder. Ik zou namelijk niet willen dat hij ook zo verbitterd en verhard raakt, maar zie ook dat hij recht heeft op zijn eigen weg en zijn eigen hindernissen. Op nummer twee met stip de vraag of ik mijn verhuizing wel op tijd geregeld krijg omdat ik nog steeds geen definitieve offertes van de verhuizers heb ontvangen. Daarmee samenhangend natuurlijk de vraag of de door mij geplande datum (eind januari) voor het passeren van de akte van de verkoop van mijn huis daarmee niet in gevaar komt wat natuurlijk weer verdere gevolgen heeft. Gezakt naar plaats nummer drie (of eigenlijk zelfs nog verder) de tobbereien over mijn voor het grootste gedeelte nog steeds onzekere toekomst wat betreft relatie, werk enz. Verder dan nummer drie omdat ik die onzekerheid in feite steeds meer ga waarderen, het heeft ook wel iets om weinig of geen zicht te hebben op wat er komen gaat. Waarschijnlijk zal die waardering er wel mee te maken hebben dat ik er heel erg veel vertrouwen in heb en omdat ik het steeds leuker ga vinden om me te laten verrassen, iets waar ik vantevoren veel meer moeite mee had. Ik wilde het liefst alles zelf onder controle hebben, een onhaalbare fata morgana dat je aardig op kan breken.

Eindconclusie: Ik tob gewoon lekker verder maar wel op een steeds plezierigere manier. Soit!