Woensdag duidelijk weer zo'n day after. Na twee dagen drukte met het regelen van de financiele kant en de daarbij horende stress en spanning, vooral als de verschillen zo groot zijn, was de woensdag weer zo'n dag van aan de wandel gaan om de brij te laten zakken. Weer zo'n dubbel gevoel, iedere stap dichter bij hier is er een verder van alles wat me lief is in Nederland. Ik voel me bij iedere stap telkens blij en klote tegelijk, maar dat hoort er nou eenmaal bij, iedere stap moet even zijn plek vinden. Het is dan weliswaar mijn eigen keuze, maar niet te vergeten ook onder druk van allerlei omstandigheden! En dat wordt blijkbaar, nu het allemaal anders uitpakt dan mensen uit totaal onverwachte hoek zich aangepraat hadden, allemaal heel snel vergeten. Het maakt het er allemaal niet echt makkelijker op en daar zit ik nu dus echt niet op te wachten, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. Ik ben daarom weer maar op en neer naar Arrecife gegaan. Op de terugweg kwam de zon, na lange tijd afwezig te zijn geweest, gelukkig ook weer tevoorschijn en dat doet natuurlijk altijd goed. Ook Wilfried kwam ik op de terugweg tegen, ondanks dat hij heel erg behulpzaam is, vind ik hem toch wel een heel vreemd mannetje. Zo'n engerd, in feite een engerdje want hij is bovendien nog klein erbij ook, die iedere vent die hij tegenkomt van boven tot onder taxeert en met zijn ogen uitkleed. Duidelijk geobsedeerd door sex vanuit volgens mij een of andere frustratie. Sex komt in ieder geval bij ieder onderwerp wat je aansnijdt weer terug en natuurlijk ook zijn geweldige belevenissen op dat gebied, allemaal erg onwaarschijnlijk dus neem ik het maar met een groot pak zout. Maar alla, ik zal hem voorlopig moeten nemen zoals hij is, en andersom natuurlijk ook. Ondertussen heb ik ook weer nieuwe kontakten opgedaan bij de makelaar via wie ik het huis heb gekocht. Op het hoofdkantoor in PdC werkt een vrouw, Tanja, waarvan ik eerst dacht dat het een Spaanse was. Ze heeft namelijk een typisch Spaans uiterlijk: klein, donkere huid en haren en spreekt bovendien natuurlijk vloeiend Spaans. Ze blijkt dus Nederlandse te zijn, uit Beverwijk en woont al twaalf jaar op het eiland en is met een Spanjaard getrouwd.

Op het bijkantoor in Costa Teguise heb ik gisteren kennis gemaakt met Thierry, een Parijsenaar met een Vlaamse moeder en een Franse vader. Pas hierheen verhuisd vanuit Londen met vrouw, een Lanzaroteense, en kind. Hij woont hier vlakbij in Playa Honda. Tanja en Thierry waren allebei duidelijk blij weer eens met iemand "uit de buurt" te kunnen kletsen en dat was bij mij duidelijk ook het geval. Weer een paar schakels aan mijn netwerkketting, wat dat betreft gaat het dus ook lekker.