Als je er over nadenkt is "het leven" toch soms een ingewikkeld maar vaak ook een erg leuk spel, misschien kan ik beter zeggen bewust leven. Je rolt van de ene verandering in de andere, alles is voortdurend in beweging en ben je met het ene klaar dan staat het volgende weer voor je deur. Alles bij elkaar is het natuurlijk een geweldige uitdaging maar af en toe heb ik ook wel eens de stille wens dat er even aan de handrem wordt getrokken zodat ik even pas op de plaats kan maken om uit te hijgen.
Maar mezelf kennende heb ik het dan ook weer wel snel gezien, rust verveelt me snel en daarom denk ik dat ik op een bepaalde manier aan spanning en sensatie verslaafd ben, ik wil zo veel mogelijk uit mijn leven halen. Duurt zo'n periode van betrekkelijke stilte te lang dan ga ik namelijk meestal zelf wel iets uit de hoek zoeken om mijn gevoel dat ik leef weer terug te krijgen.
Daarom denk ik ook dat het moeilijk met mij samenleven is, sommige van mijn vrienden, die dan toch meer afstand hebben, zeggen me al regelmatig dat ze moeite hebben me bij te houden. Hoe moet dat dan wel niet zijn voor iemand die dagelijks met mij en mijn gedrevenheden geconfronteerd wordt. Hij zou volgens mij een heel rustige, flexibele en tolerante inslag moeten hebben om met alles van me overweg te kunnen.
Het kan natuurlijk ook zijn dat ik door de goeie partner zelf meer tot rust zou komen omdat mijn gedrevenheid toch ook voor een deel, voor mijn gevoel zelfs voor een groot deel, voortkomt uit het feit dat ik er van overtuigd ben dat het niet de bedoeling is dat mensen alleen (lees: zonder partner)leven.
Ondanks het feit dat ik nu toch al weer een hele tijd zonder partner leef, ben ik er van overtuigd en heb ik ook nog steeds het vertrouwen dat ik het deksel wat het beste op mijn potje past vroeg of laat ga tegengekomen. Zelf was ik er al enkele keren eerder aardig zeker van dat het deksel paste, maar blijkaar was dat toch niet zo. Een keer heeft het, als ik nu terugkijk, perfect gepast maar heb ik het zelf verknald doordat ik er toen nog niet aan toe was en het allemaal te snel ging. De andere keren kwam ik er na verloop van tijd achter dat we totaal niet pasten. In sommige gevallen (istie weer!) zelfs erg laat doordat ik ziende blind was. Er moet dus volgens mij nog ergens een deksel zijn wat echt helemaal bij me past want anders waren de dingen niet gegaan zoals het nu gegaan is. Wat mij betreft geldt dus: ALLE DEKSELS VERZAMULU!! Zou de Idols aanpak misschien iets voor me zijn???
