Gisteravond was ik even, een uurtje, op bezoek in Breda. Kom ik terug bij mijn auto zit er een parkeerbon onder mijn ruitenwisser, ik had er namelijk even niet bij stilgestaan dat het in Breda op donderdag koopavond is en niet zoals in de meeste plaatsen op vrijdag. Ergo, er had betaald moeten worden. Kassa dus en hoe, zesenveertig euro twintig maar liefst. Nou beste mijnheer parkeerbeheer of hoe u ook in Breda mag heten, hier ben ik niet blij mee (understatement) en al zal ik er niks mee opschieten, ik ga er u toch even een kort briefje over schrijven. Dit zijn toch geen normale boetes meer, alla ik was fout, toegegeven, maar dit is buiten alle proporties. U hoort van me! Al is het alleen maar om even mijn frustratie af te reageren, bedankt!
Tot overmaat van ramp hebben ze eergisteren op mijn werk ook nog mijn zomerjas gejat. Natuurlijk niet onoverkomelijk, weinig dingen die dat overigens zijn, want hij was al een aantal jaren oud en had met dit herfstweer toch voorlopig weer achter slot en grendel gekund, maar toch wordt je van dit soort dingen niet vrolijker en ook is dit allemaal absoluut niet goed voor mijn vertrouwen in de mensheid. En zo is het (ahum).
